Az da olsa spoiler içerir :) Beni ilk sayfalarından etkisi altına almayı başarmış, belki de kendi hayatımdan kesitler gördüğüm için böylesine ilgiyle okuduğum bir roman oldu. Hayat; çoğu zaman artık bitti dediğimiz yerden yeniden başladığımız, yaşadığımız sürece de yeniden başlamaların ve bitirmeleri olacağını, bazen acı da olsa öğretiyor bize... Yazarını bu romanı sayesinde tanımış oldum. Anlatımının yalın olmasına karşın bazı bölümlerinde, o anı yaşıyormuş hissi vermeyi de başarmış. Bir avuç misket, 6 yaşındaki çocuğun hem mutluluğu hem de ömrü boyunca unutamayacağı bir acıya dönüşebilir mi? Roman da baş karakter olan Metin'in başına gelen olaylar dizisi anlatılmakta. Öncelikle babasını, babasının acısına dayanamayıp intihar eden annesinin ölümüne birebir şahit olduktan sonra yalnız kalan Metin'i, amcası yanına alır. Elbetteki sevgisiz büyüyen her çocuk gibi bir çok sorunlar yaşayınca, yatılı okula resmen terkedilir... Işte burada geçen bir paragraf beni fazlasıyla etkiledi... "Çünkü baban yoksa bütün dağlar üzerine yıkılıyor ve anne sıcaklığı değilse eğer yüreğindeki, cehennem ateşi bile yetmiyor kalbini ısıtmaya." Aslında Metin'in bu hayatı yaşamasına sebep olan Kerim'e olan intikam hırsıyla yaşadığı yılların sonunda doğduğu kasabaya dönünce yeni gerçeklerle yüzlesecektir... "Zamanla herkese değer verilmeyeceğini ve bazı şeylere üzülmemen gerektiğini öğreniyorsun. Kendine değer verince iyileşmeye ruhundan başlıyorsun." Bundan sonrasını uzun uzadıya anlatmak okuyucuya konu hakkında fazlaca detay vermek olur... Velhasıl kelam yaşadığımız bir çok acıya karşın bu hayatta nefes aldığın sürece umut hep var. "Her kalbe bahar gelir" Herkesin kendi hayatından az da olsa bir kaç cümle bulacağı ve umudumuzu ne olursa olsun kaybetmemuz gerktiğini anlatan bir roman... Tavsiye ediyor, keyifli okumalar diliyorum...