“...insan ruhunu yitirdikten sonra dünyalar onun olsa neye yarar.” Sanırım kitabın incelemesi için güzel bir alıntı oldu bu tam da ana karakterini yansıtan. Kitap gerçekten harika ve ötesiydi. Sanırım kalbimdeki bir başka tahta sahip oldu:Dorian Gray’in Potresi. Kitap incelemesinden önce,biraz yazar ile başlamak istiyorum. Oscar Wilde, kesinlikle harika bir gözlemci ve eleştirmen. Her ne kadar eğilim yönüyle biraz tepkileri üzerine çekmiş olsa da,bu onun yazmadaki başarısını çokta aşamamış gibi. Kişi eğilimleri,başarıdan ayrı düşünülmeli yani yazarı yaşamasıyla değil de yazdıklarıyla değerlendirmemiz gerektiği kanısındayım. Tabii,seçmiş olduğu yönelimi ister istemez karakterlerinde ya da eserlerinde görüyor olsakta genel olarak baktığımızda sanırım sevdiğim bir yazar oldu, ayrıca yazarın okuduğum ilk kitabıydı,Dorian Gray’in Portresi. Dorian Gray, güzellik tanımının can bulmuş hali. Ailesini kaybetmiş fakat ardında büyük bir mirasa sahip olmuş,karşılaştığı herkesi kendini hayran bırakan birisi. Öyle ki,bir ressama ideali yakalatıp ressamlığın zirvesini yaşatacak ilhamı verem bir güzellik bu. Harward Basil,Dorian’ın arkadaşı,ona olan hayranlığı bir tapma eylemine varmış,Dorian’a büyük bir ilgiyle yaklaşan karakterimiz. Hatta bu durum onun en yakın arkadaşlarından olan Lord Henry’i ondan kıskanmasına bile sebep olacak tarzda bir ilgi. Arkadaşının yaptığı resimde portresini görüp güzelliğine hayran kalan Henry’nin Dorian ile tanışması ile başlar her şey. Henry’e göre hayatta her şey iki şey üzerine kuruludur:Güzellik ve gençlik. Düşünceleri ve hayata bakışıyla Dorian’ı etkisi altına alan Henry için yeni bir tecrübe başlayacaktır. Her ne kadar Basil bu duruma sevinmese de olan olmuştur artık. Henry’nin düşünceleri Dorian için hayatı sorgulatmaya vardıracak iyi ve kötü tüm tezatlıkların tek bir bedende işlev görmesini sağlayacaktır. Bu durum özellikle de Dorian da hayatın temel taşı olan zevk ve heyecan olgularını zamanla karakterdeki iyilik yönünü yitirmesine sebep olacaktır. Basil’in yaptığı portresini sahibine yani Dorian’a armağan ederken, Dorian,hep genç kalmayı ruhunun bütün kötülüklerinin portreye yansımasını istemiştir ve istediği de olmuştur. Ve artık Dorian bambaşka bir insan olmuştur. Dorian’ın güzelliği toplumda onun kötü olabilme algısını o kadar azaltmıştır ki,kimse onun kötü ya da kötülükle bir ilgisinin olacağını düşünmemiştir. Çünkü güzel olan bir insan ancak ve ancak iyi olabilir;kötülük yalnızca çirkine yakışan bir durumdur. Kitaptaki düşünceleri ile kalbimde tahta sahip olan Lord Henry,yer yer katılmadığım yerlerde olsa birçok noktada aynı düşüncede buluştuğumuzu fark ettim. Yukarıda tezatlığın ruh bulmuş hali için Dorian demiştim;netliğin ve genelliğin beden bulmuş hali de sanırım Lord Henry için yakışır. Güzellik ve zekanın; iyilik ve kötülüğün eşleşmede nasılda tezat tezata anlatırken ki kurduğu kuramlar kesinlikle ayrı bir öneme sahipti bende. Aynı şekilde,tam bir kelime cambazı olan Henry’nin o insanları nasıl da etkisi altına aldığını hayretle okudum gerçekten. Hele ki,saflığın ve masumluğun simgesi olan Dorian’ı kıskacı altına alıpta nasılda büyük bir yanlışın içine attığını,kitaptaki belki en masum karakter olan Basil’in hazin sonu ile göstermiş oldu. Dorian, Henry için bir denekti, yaşayarak gözlemleyebileceği harika bir denek... Kitap muhteşem ötesi bir akıcılığa, güzel duygu düşüncelere sahip aynı zamanda estetik,din,sanat,ego,vicdan,eşcinsellik gibi alt başlıkları da güzel bir şekilde harmanlamış bir eser. Okudum ve iyi ki de okudum dediğim bir kitap oldu benim için. Yineliyorum,kalbimde ayrı bir tahta sahip:) Bu yüzden okuma düşüncesine sahip olanları,okuma eylemine geçmelerini tavsiye ediyorum. O zaman herkese şimdiden bol keyifli okumalar :)