Geçmiş Şimdi Gelecek, üç bölümden oluşan, içinde on dokuz öykü barındıran bir kitaptır.Kitap çok güzel bir öyküyle başlayıp, ödül almış bir öyküyle bitiyor. Her öykünün ortak bir yanı vardı. Kitabın isminin neden''Geçmiş Şimdi Gelecek'' olduğunu anlıyorum. Öykülerde mutlaka bir içe dönüş, geçmişe gitme ve gelecekte uyanma söz konusuydu. Bazı bölümleri Hasan Ali'ye yakıştıramasamda kitap genel hatlarıyla güzeldi. Okurken hissettiklerimi her bölümün sonunda not aldım. Çok sevdiklerimi sizinle de paylaşacağım. Birinci bölümden: -BİR GÜLÜŞÜN KİMLİĞİ- Çocukluktan bastırılmış duygular, gülmesi, oyunlar oynaması yasaklanmış, ağır başlı yetiştirme gayesiyle, özgürlüğü elinden alınmış Feriha'nın öyküsü bu. Yıllarca başkalarının gülüşlerini dinlemiş, hatta kendi içinde değerlendirmiş ve yıllar sonra eşi öldükten günler sonra hatta belki aylar sonunda ilk defa gülmüş. Aynada gördüğü artık ellilerinde de olsa, içinde kalan genç Feriha'nın gülüşüyle gülüyor. Uzun sürmüyor üşüyor birden, korkuyor, sesinin kısıldığını hissediyor. Çünkü yarım çünkü eksik. Çünkü eşinin gülüşü, gülüşüydü. Öyle diyordu. İnsanın eşi her yanı değil mi Feriha? -İÇİMDEKİ ORKESTRA- Huzur evleri ne kadar da hüzünlüdür değil mi? Koridorları bunamışlığın acı kokusuyla doludur. Bazıları sevdiklerini,içlerinde bir orkestra takımı gibi taşır. Her biri ayrı bir enstrüman oluverir, o bağlı gönüllerin. Her giden, bir enstrüman götürür orkestradan. Günün birinde o son tel de kopuverir ve insan, bir acı tınıyla hayata gözlerini yumar. -AH MİNİK KUŞUM- Ah minik kuşum. Aşk, kaygan bir ip üstünde cambazlık oynamak gibidir.Kimi ustaca kayarken, kiminin eline ayağına dolaşır. Kafasını gövdesinden alıverir. İkinci bölümden: -BİR DÜNYANIN AKŞAM RESMİ- ''Günlük yaşamla, beynimdeki yaşam arasındaki uzaklık ne durumda?'' işte bu öyküyü özetleyen en güzel cümle. Üçüncü bölümden: ÖLÜ ZAMAN GEZGİNLERİ (ÇANKAYA BELEDİYESİ VE DAMAR EDEBİYAT DERGİSİ 1992 İLKBAHAR ÖYKÜ-ŞİİR ÖDÜLLERİ ÖYKÜ BİRİNCİSİ) -HERKES HİÇBİR YERDE- Köyler, kasabalar vardır, insanların kent çukuruna düştüklerinde unuttukları. Bu durumu kitaptaki paragrafla aktarıyor ve notlarımı bitiriyorum. ''Bir kasaba nasıl ölür,demek geliyordu insanın içinden; ama ölmüştü işte! Haritalardan silinecek minicik bir noktaydı şimdi. Belki biz orada değil de anılarımızdaydık. Ya da, yanağında gelinkaşı nakışlar bulunan heybemizi kent nasıl yiyip yutmuşsa bizi de yiyip yutmuştu. Kentin midesinde yaşıyorduk artık, kasabamızla orada karşılaşmıştık. Demek kasabayı da yutmuştu? Demek yürüdüğümüz bunca yol, aştığımız onca dağ, geçtiğimiz bozkır bir midenin iç yüzeyiydi? Olabilir miydi? Olurdu. Olmazdı da belki.Belki biz hâlâ kentte yaşıyorduk;inşaatların tepesinde beton taşıyan türkülere karışmanın bir bedeli vardı onu ödeyememiştik.''

Geçmiş Şimdi GelecekHasan Ali Toptaş · Everest Yayıncılık · 20191,380 okunma

·

61 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Merve GÜL DALYAN