Kitabın bitmesini kabullenemeyip sonuna tekrar tekrar bakıyorum. Son sayfaları öylesine etkileyici ki öylesine ruhuma dokundu ciddi ciddi ağlattı beni. Kitabın içeriğinden ziyade genel bir inceleme yapmak istiyorum. Asıl olarak ezilenleri, aşağılanmışları anlatır ismine nazır. Hem şundan da bahseder: “Kendimize bile itiraf etmekten kaçındığımız şeyler vardır belki bazen zor da olsa itiraf edebildiğimiz, yine de bir ikincilliğe müsade edemeyecek kadar korkunç ve herkes bunları açığa çıkaracak olsa dünyayı saracak o pis kokuda hepimiz boğuluruz.” işte bunların hepsini Vanya'nın suratına prensle oturduğu içki masasında bir bir vurur. Kanımca kitabın en ateşli diyaloğunu ve en güzel mesajını içerir. Zaten Dosto’nun enfes tahlilleriyle yine kendinizden parçalara rastlıyorsunuz. Her şeyi bir bir sorgulatıyor size sonunda tüm olayları birbirine bağlamış; acı nedir, yoksulluk nedir hepsini psikolojik olarak yaşatıyor sanki. Aykırı düşüncelerin ve hislerin çarpışma noktası. Duyguların ve gerçekliğin en çarpıcı haliyle sunulduğu eşsiz bir roman. Dostoyevski’nin yine kendisiyle bağdaştırdığı bir roman ayrıca size her şeyi sunup sonunda iyiliği mi kötülüğü mü seçeceğinizi de tamamen size bırakması ayrı bir mesaj. Mutlaka okunmalı*

EzilenlerFyodor Dostoyevski · Amfora Yayınları · 200718,3bin okunma

··

109 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.