“Yaşadığı yere uyum sağlayamamış kilerden devşirme kütühanesinde huzur bulan bir kadın,kendisiyle ilgili yeni keşifler yapan bir erkek,görüşmediği babasının cenazesine giden bir öğretim görevlisi,disiplin cezası olarak kitap okutulan bir lise öğrencisi,eski aşkı için eşini ve çocuğunu terk eden bir adam,geceleri sokaklarda doluşan bir seyyar satıcı,yalnız yaşayan bir edebiyat öğretmeni ve Bakü’den Ankara’ya mal taşıyan uzun yol kamyon şoförü ile aşık olduğu Gürcü kadın.” Yukarıda okumuş olduğunuz bütün karakterleri birbirine bağlayan,teyelleyen bir kitap fotoğrafta gördüğünüz. Okurken savrulduğumuz kitaplar bu ara beni buluyor işte ama bundan hiç rahatsız değilim. Altı çizilecek onlarca satır,kucak açılmayı bekleyen yalnızlıklar,anlaşılmayı bekleyen dudaklardan dökülen onca kelime. Ve karşılıksız kalmış onlarca umut. İnsan gerçekten elinde hayal kırıklarıyla oturmayı nasıl öğreniyor? Nerede öğreniyor? Hiç bilmiyorum ama acı bir şekilde öğrenip,acıyı da sonradan anladığı kesin. Hayat gerçekten insanı sağdan sola savuran bir zaman biriminden başka bir şey değil. Bunu güzelleştirmeye çalışırken eşinizin size “Saçma saçma konuşma kalk arabayı yıka hadi.,dediği yer hayal kırıklıklarımızla oturduğumuz yer işte. İnsanın fikrinden kaçması,bir yerden sonra vazgeçtiği için oluyormuş ilk hikayede gördüm. Serap’ın Nermin Hanım’ın yanında konuşmak dahi istememesi bundan. Umudun bittiği yerde hiçbir şeye gerek kalmıyor derken Serap konuştu. Bana bir şeylerin tekrar yaşanabileceğini hatırlattı. Tabii çok da yorgun değilsen. Kendi adıma konuşayım,çok yorgunum Okurken sizi düşünceden düşünceye savuracak,ben de mi böyleyim,bu adama böyle yaptılar ama buradan benim kalbim kırıldı diye düşündürtecek bir kitap Teyel. Bol savrulmalı,kesinlikle okunacak kitaplarınızdan olsun. Ah mecburum gitmeye.Bambaşka dünyalarda yaşıyoruz...Nefes alamıyorum. İçimizde düzen yok ki şehirde olsun. Her şey karmakarışık,düzensiz. Sana kavuşma isteğim ile vicdanım arasında sıkıştım. Kıpırdayamıyorum. Sanırsın ki kabuk bağlarsan acımaz,kimse acıtamaz. Evet acıtması zor olur. Ama diyorum ki acımadan yaşayan insan da sahiden yaşıyor sayılır mı; bir düşün.

TeyelAylin Güney · Dağhan Külegeç Yayınları · 202023 okunma

·

33 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ezgi Su Çıldır