Her şey twitter’da gördüğüm ‘tu vas me detruire’ şarkısıyla başladı... önceden de ufak alıntılardan hoşlanarak kitap okuma alışkanlığım vardı ama bu kitabın beni getirdiği noktada fransızca öğrenmeye başladım :) müzikali dinlemek için önce kitabı okumalıyım dedim, iş bankası yayınlarından aldım. Disney yapımı bir çizgifilmi de olduğundan ne büyük bir dram olacağını tahmin etmemiştim açıkçası, hem bu kadar güzel şarkıları olan bir müzikalin uyarlandığı kitap ne kadar kötü bitebilirdi değil mi, işte o kadar kötü bitti. Dert sahibi yapıp bitti. 400 sayfalık kitabın 200 sayfasında mimarlık ve rönesans makaleleri okuttu, tam bir eşitlik çerçevesinde herkese acı çektirip bitti. Anarkh sözcüğü çevresinde şekillenmesini istemiş victor hugo bu romanının, öyle de olmuş. Olaylara, kişilere bakıp ‘kader’ diye düşünmediğim bir an olmadı şahsen. Damağınızda güzel fakat doğası gereği buruk bir tad bırakacak bir roman, dram sevenler kaçırmasın. 2 ufak eleştirim mösyö hugo’ya: sevgili victor, dünyaca ünlü bir yazar olacağını bilmiyor muydun da bunca paris betimlemesi yaptın be adam. Ben ne bileyim sağ paris sol paris cite bilmemnere... hadi internetten baktım diyelim, 100 yıl önce bu romanı okuyan dostlar nereden bakacaktı a vicdansız? 2. Eleştirim ise yazarın erkek olmasından kaynaklanıyor olabilir zira Esmeralda’nın phoebus’a olan aşkını ve bağlılığını pek anlayamadım. Soyağacı canı istediğini yapan insanlardan oluşan, kendini bildi bileli yollarda olan çingeneliği damarlarında akan Esmeralda’nın tek ikbal ve istikbali bir üniformalı beyefendi ile hayatını birleştirmek midir? Özgürlüğüne düşkün değil midir; büyülerini, keçisini, ailesi olan bohemleri bu kadar mı yabancılar? Quasimodo’yu bunca mı kırar be vicdansız! Yan kitabı çıksa okuyacağım tek karakter olan frollo’ya sevgilerimi sunar, okumaya niyetlenirseniz vakit kaybetmemenizi tavsiye ederim.

Notre Dame'ın KamburuVictor Hugo · Alter Yayınları · 201033,1bin okunma

·

5 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

A. Ecem