Vietnam 'lı yazar Viet Thanh Nguyen'in Pulitzer Ödülü ' nün yanısıra sekiz ayrı prestijli ödüle layık görülen romanı Sempatizan ,anlatıcı olan ve ismi verilmeyen ajanın itiraflarından oluşuyor aslında.
Vietnam Savaşının sonlarında Saygon'un düşmesinin ardından Amerika' nın desteklediği Vietnam Cumhuriyet Ordusunun askerleri ve aileleriyle birlikte Amerika'ya gelen ajan, bir yandan mülteci olarak yaşamını sürdürürken bir yandan da Vietnam 'da yönetimi devralan komünist rejim için ajanlık yapıyor. İkili bir yaşam sürmek, her iki tarafi da anlamak onun hem güçlü hem de zayıf tarafı. Yine Vietnam' da kalan dostu Man ile istihbarat bağlantısı içinde şifreli mesajlaşmalarla iletişimi sürdürüyor. Cumhuriyet Ordusunun askeri olan ve onun ajan olduğunu bilmeyen diğer dostu Bon'un Amerika' ya kaçış anında havaalanında karısı ve çocuğunun vuruluş bölümü beni en etkileyen bölümlerden oldu.
Ajanın Amerika'ya kaçışı öncesinde emrinde çalıştığı Cunhuriyet Ordusu Generali' nin kızına, yine General 'le birlikte mülteci yaşamı sürdürdükleri sırada duyduğu aşk, kitabı duygu anlamında bu alanda da doyurucu hale getirmiş.
Mülteci olarak yaşamın hem fiziksel hem de duygusal deneyimlerini bir yandan anlatırken bir yandan inandığı siyasi değerler uğruna yaptığı fedakarlıklar ve işlediği cinayetlerin psikolojik ağırlığını, kullandığı dil ve anlatım yöntemleriyle , özellikle betimlemelerindeki başarıyla romanı dikkat çekici şekilde başarıyla kurgulamış.
Ülkesine dönüşte komünist yandaşı ve dostu Man tarafından işkenceye uğradığı kısımlar da yine çok etkileyici buldugum kısımlardı.
İkili aklın sorgulamalarında geçen yaşam öyküsündeki aydınlanmasına dair şu cümlelerin altını çizmek istiyorum :
"Güce karşı savaşanlar gücü ele geçirdiklerinde ne yapar? Devrim zafere ulaştığında devrimci ne yapar? Bağımsızlık ve özgürlük isteyenler neden başkalarının bağımsızlık ve özgürlüğünü elinden alır? Ayrıca tıpkı etrafımızdaki pek çokları gibi hiçbir şeye inanmamak delilik midir , aklı başındalık mı?"
