Bir kitabın daha sonuna geldik.
Kitabı üç bölüme ayıracak olursak:
1. bölüm , türk devletlerinde hükümdarın kanun koyma yetkisi üzerinde durulmuş. Orhun yazıtları ve ilk müslüman türk hanlarına kanun ve adalet üzerine yazılmış eserler incelenmiş. Siyasetname,Kabusname vs....
İslamiyet'i kabul ettikten sonra şeriat ile örfi kanun uyuşmazlığı veya birbirini desteklemesi incelenmiş. Bunların ortak noktası:
Devlet başkanı olan her beyin mutlaka bir kanun koyması (kitapta töre diyor) gerektiği ve bu kanunun özellikle halkı erdemli ve mesud bir hayat sürdürmeye yönelik olması üzerinde duruluyor. Çünkü beyliğin ayakta durmasını halkın ayakta durmasına bağlıyorlar.
2. bölümde , Fatih'ten Cumhuriyet e kadar yapılan kanun çalışmaları güzel ve anlaşılır olarak anlatılmış. Fatih Kanunnameleri incelenmiş, imparatorluğu n son asrında yeni kanun arayışları ve çözümleri üzerinde durulmuş.
3. bölümde ise padişah,vezirler , ilim adamları , sûfîler ve Hristiyan devlet ve din adamları arasındaki tartışmalar etraflıca anlatılmış.
Orhan Gazi ye esir olan Selanik başpiskoposu Palamas ile aralarında geçen tartışma, kalenderîler ,dervişler, kadizadeliler, papa 2.Pius 'un Fatih'e mektubu, Martin luther ve Kanuni arasındaki münasebet ....
Kitap beklediğimden daha fazla ışık tuttu bana. Tahmin ettigimden fazlasını buldum. Size de faidesi olacağını tahmin ediyorum.
Yazarın kitabında belirttiği bazı şahsi görüşlerini kabul etmesemde (Mehmet Birgivî ve İbni Teymiye arasındaki bağ gibi) , okumanızı tavsiye ederim.
