Mükemmellik nedir ki?
Umudunu bağladığımız bir düş mü,
Yoksa bir yerlerde saklı olan hakikiyet?
Bilmiyorum, benim tek emin olduğum şey,
ikisinin de bana uzak olduğu gerçeği
Mükemmeliyetçi olmak nasıl bir duygu?
diye soracak olursanız bana,
Hiçlik içinde varlık hayal edin, işte odur.
Bu gibi paradokslar sizi yiyip bitirir çünkü,
gerçek olmadığını bilecek kadar zekisinizdir.
Şu tarafı da vardır bunun, keşke olmasaydı,
Bu şiiri yazarken atacağım elimden kalemimi,
Sebebi çok açık, bunu okuyan dostum,
sensin...
Sen bu şiiri okuyacaksın ve estetik gelmeyecektir.
Anlamayan ama anlamasını umut ettiğin insan için,
Bu şiirin anlamı kadar hiçsin.
Beni de yoran bu sevgili Furkan'ım.
Tanıyanlar için aptal,
Tanımayanlar için çirkin,
Herkes için de kusurlu,
Ve, yani, bu sebeple, sonuç olarak,
Asla iyi değilsin.
Ve en zoru da ne biliyor musun?
Canım benim,
Derken bile kendi kendine,
İnanamamaktır bu dediğine,
Sevgilim.
Sebebini ararken bakarsın iğrenç benliğine,
Kendini tanımadığın kadar çirkin,
tanıdığın kadar aptalsın
Furkan senin ismin ama, sen kimsin?