Severek takip ettiğim Ünal Güner’in “Kaderin Kodu” kitabından sonra çıkardığı 2.kitabını okumanın verdiği hafiflikle yorumumu yazıyorum. Duygular, düşünceler, ifadeler, enerjiler, yaratımlar, çakralar, geçmiş ve gelecek, dönüşüm, kendini tanımak, maneviyat gibi konuları detaylı bir şekilde okuyucuda farkındalık yaratacak şekilde örnekler vererek kaleme almış. Kasım ayında okuduklarımı paylaştığım gönderiye bir takipçim dini eserler paylaşmadığımı, islam hakikatini anlama ve idrak üzerine de üstün gayretlerde bulunmamı temenni etmiş. Sağolsun. Bende şöyle cevap vermiştim: “Kendimi bilme yolculuğundayım. Sadece ‘islami’ çerçeveden değil daha geniş çerçeveden kendimi bil’me. Kendini bilen, Rabbini biliyor, O’nu her yerde, her şeyde, her kitapta buluyor, görüyor, hissediyor çok şükür ki” İşte bu kitapta tam bu cevabıma yönelik bir kitaptı. Bana kendimi bildiriyor, kendimdeki, yaşadıklarımdaki hikmetleri görmemi fark ettiriyor, görünenin ardımdakine bakmamı kolaylaştırıyor ve ilahi düzene, Rabbimin denge mekanizmasına şükrümü kat ve kat arttırıyor.. Kitabın sonlarına doğru şu cümleler yer alıyordu: “Kendine emek vererek yapacağın çalışmaların seni özünle buluşmaya götürebilir. Asıl olan muhabbet ve buluşmaktır. Kavuşmaların sana huzur versin. Buluştuğun Yaradan olsun. Yol da yolcu da sensin..Yolun açık olsun.”(s.201) Yani şöyle ki,ancak dini eserler okursan dinini en iyi şekilde anlarsın diye bir durum yok.(ki bu bir bilinçaltı inancıdır) Yol çeşit türlü yeter ki niyetin muhabbet ve buluşmak ol’sun. Gönlünde O olduktan sonra baktıklarında hep O’nu görürsün. Kalıplardan sıyrılıp öz’üyle buluşmak herkeslere nasip olsun. Kitabı merak edenlere tavsiye ediyorum. Sevgiylee.