Cesur Yeni Dünya,1932 yılında Aldous Huxley tarafından yazılan bir distopya romanıdır. Aslında bu bir kitap George Orwell'ın 1984 adlı kitabına, toplumları uysallaştırıp yönetme bakımından benzerdir. Birinde büyük Birader'e biat ettirilirken diğerinde ise Ford Hazretleri'ne biat ettirilir fakat Orwell'ın 1984'ü sert, totaliter ve akıl almaz işkence yöntemleri ile düzene bağlarken Cesur Yeni Dünya bunu genler ve yapay mutluluk ile yapar. Bu yönüyle 1984'ten daha insaflı diyebiliriz. Kitabın içinden bilgi vermek gerekirse: Dünyamız 10 farklı bölgeye ayrılmıştır ve her bir bölgenin birer tane başkanı vardır. Kitap bölgelerden Londra merkezli olanı anlatıyor. Yani Batı Avrupa'yı. Bu merkezde insanlar Epsilon eksi, Epsilon, Delta, Beta, Alfa ve Alfa artı olarak hiyerarşik bir yapıya sahiptir. En önemsiz işleri Epsilon eksiler yaparken en önemli işleri ise Alfa artılar yapar (yönetim vb.) Yine bu merkezde insanlar normal şekilde doğmuyor. Rahim ve sperm bireylerden alınarak laboratuvar ortamında döllendiriliyor. Döllendirildikten sonra hangi hiyerarşik sınıfa tabii olacakları laboratuvarda biyologlar tarafından belirlenir. Örneğin 200 tüp embriyo Delta olacak bölüme alınarak Delta'ya dönüşecek maddeler ekleniyor. Belirli bir süreden sonra (kitapta bu sürenin ne kadar olduğu söylenmiyor) döllenen yumurta bebeğe dönüşüyor. Doğan bebek yine laboratuvar benzeri bir yerde büyütülüyor Çocuklar büyütülürken hipnopedia (uykuda öğrenme metodu) ile kendilerine yarayacak bilgilerle donatılırlar. Tüm bu çocuklar anne babasızdır. Bu bölgede aile kavramına yer yoktur. Erkekler ve kızlar istediği zaman istediği kişiyle beraber olma özgürlüğüne sahiptir fakat partnerlerine bağlanamazlar, aşık olamazlar. Bu yasaktır. Hâliyle evlilik diye bir kavramdan da bir haberler. Daha önce bahsettiğim hiyerarşik düzende, tüm gruplar günün büyük bir bölümünde çalışıyorlar, iş yapıyorlar. En düşük sınıftaki kişi de, en yüksek sınıftaki kişi de yaptığı işten memnundur. Çünkü laboratuvarda böyle yetiştirilip koşullandırıldılar. Sınıflar arası imrenme veya hor görme söz konusu değildir. Çünkü her sınıf için kendi yaptığı iş en değerlidir. Peki mutlulukla itaat üzerine kurulan bu düzende ya bu insanlar üzülürse? Ya boş vakitlerinde yasaklı bir şeyler düşünmeye kalkarlarsa? İşte bu noktada "Soma" adında haplar devreye giriyor. Devreye giriyor derken sakın zorla ağızları açtırılıp haplar zorla midelerine indiriliyor sanmayın. Unutmayın, kitabımız zorbalıktan değil mutluluktan, sevgiden alıyordu hükmetme gücünü. Yani bu kişilerimiz üzüldüklerinde kendi kendilerine Soma haplarını yutuyorlar. Bu böyle bir haptır ki, alınan 1 doz (1 doz 1 gramdır) 7-8 saat onları mutlu bir hayal dünyasına götürür; acılarını, sıkıntılarını giderir. Aslında bakmayın öyle sürekli mutluluktan bahsettiğimden. Evet bu insanlar mutludur fakat ruhsuzdur ruhsuz! Çünkü istedikleri her şeye (kendilerine tanınan özgürlük sınırları içinde) anında sahip oluyorlar. Her şeye ulaşabilen bir insan için hiçbir şeyin anlamı yoktur. Gelelim din konusuna. Tanrı olarak Ford Hazretleri'nden bahsedilir. Ford Hazretleri soyut olarak ele alınır Ford'a bağlılık vardır fakat ibadet yoktur. Vee kitaplar: Elbette ki bütün bu şeylere sahip bir dünyada kitaplardan bahsedilemez. Laboratuvarda işe yarayan bilim kitapları hariç kitap okumak yasaktır. Bu insanlara bizim hayatımız anlatıldığında dehşete düşüyorlar. Normal bir doğumu öğrendiklerinde buna barbarlık diyorlar. Hastalık nedir bilmiyorlar çünkü hiç hasta olmuyorlar, hiç kansere yakalanmıyorlar, fiziken yaşlanmıyorlar Hayır hayır ölümsüz değiller. Onlar da 70 yıl civarı yaşıyorlar ve sonrasında ölüyorlar. Fakat önümü o kadar sıradan bir şeydir ki, ölen kişinin arkasından kimse üzülmüyor, kimse ağlamıyor ve hatta ölenin eksikliği fark dahi edilmiyor. Öyle bir ruhsuzluk işte bunlarınkisi.

Cesur Yeni DünyaAldous Huxley · İthaki Yayınları · 202161bin okunma

·

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bager