Nilay Sertbaş: “Karanlıktan korkanlara, ayın ve yıldızlarım ışığı sönsün! Ayazda pes edip üşüyene, güneş bir daha doğmasın! Umudumu kesersem, hayallerim yansın! Eğer bir gün vazgeçersem rüyalarımdaki anne yüzü solsun! “ Sema Hoca yüreği sıkışarak bakışlarını yukarı ranzaya dikip, “Bu son cümle yoktu?” deyip cevap bekledi ama alamadı ve tam da bu sırada, yetimhaneden Devlet Çocukları Vadisin’ne geçirtilmiş Ahmet’in Kerim’e yönelttiği soru dondurdu bu kez yüreğini: “Ya annemizin yüzünü hiç bilmiyorsak?” Ve bu paragrafın sonuna kalbimi bırakıyorum.

“Karanlıktan korkanlara, ayın ve yıldızlarım ışığı sönsün! Ayazda pes edip üşüyene, güneş bir daha doğmasın! Umudumu kesersem, hayallerim yansın! Eğer bir gün vazgeçersem rüyalarımdaki anne yüzü solsun! “ Sema Hoca yüreği sıkışarak bakışlarını yukarı ranzaya dikip, “Bu son cümle yoktu?” deyip cevap bekledi ama alamadı ve tam da bu sırada, yetimhaneden Devlet Çocukları Vadisin’ne geçirtilmiş Ahmet’in Kerim’e yönelttiği soru dondurdu bu kez yüreğini: “Ya annemizin yüzünü hiç bilmiyorsak?” Ve bu paragrafın sonuna kalbimi bırakıyorum.

Sayfa 187 - MüptelaKitabı okudu

Devlet Çocukları Fatma Nur

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nilay Sertbaş