Şu ana kadar okuduğum en güzel tirada sahip olan Oğuzcum Atay’ın tiyatro eseri. Bu tiradı emekli Tarih Öğretmeni Coşkun Ermiş’ten alıntı yaparak okuyalım. Not: Bundan sonrası spoiler içerir. —spoiler— “Ey zavallı milletim dinle! Şu anda hepimiz burada seni kurtarmak için toplanmış bulunuyoruz. Çünkü, ey milletim, senin hakkında az gelişmiştir, geri kalmıştır gibi söylentiler dolaşıyor. Ey sevgili milletim! Neden böyle yapıyorsun? Neden az gelişiyorsun? Niçin bizden geri kalıyorsun? Bizler bu kadar çok gelişirken geri kaldığın için hiç utanmıyor musun? Hiç düşünmüyor musun ki, sen neden geri kalıyorsun diye durmadan düşünmek yüzünden, biz de istediğimiz kadar ilerleyemiyoruz. Bu milletin hali ne olacak diye hayatı kendimize zehir ediyoruz. Fakir fukaranın hayatını anlatan zengin yazarlarımıza gece kulüplerinde içtikleri viskileri zehir oluyor. Zengin takımının hayatını gözlerimizin önüne sermeye çalışan meteliksiz yazarlarımız da aslında şu fakir milleti düşündükleri için, küçük meyhanelerinde ağız tadıyla içemiyorlar. Ey şu fakir milletim! aslında seni anlatmıyoruz. Sefil ruhlarımızın korkak karanlığını anlatıyoruz. İşte onun için sana yanaşamıyoruz. Senin yanında sığıntı gibi yaşıyoruz.Hiç utanmıyor muyuz? HİÇ UTANMIYORUZ. Size kendimden örnek vermek istiyorum.” saffet (gerçek bir telaşla): hayır kendinden örnek verme. (coşkun’u kolundan çeker.) coşkun: (kolunu kurtarır): hayır, milletime hesap vermek istiyorum, kendimle hesaplaşmak istiyorum. yazmağa çalıştığım yarım yamalak oyunlarda değil, gerçekten hesaplaşmak istiyorum kendimle. fakat görüyorsun aziz milletim, aydınlar kolumdan çekiyorlar, beni yerime oturtmak istiyorlar. hesaplaşma sırası kendilerine de gelir diye korkuyorlar. onlara kötü örnek olurum diye korkuyorlar. ey zavallı aydınlar dinleyin! saffet (darılmış gibi): dinlemiyoruz. (coşkun’u yerine oturtmak ister.) coşkun bey, yeter artık… coşkun: yetmez. bu fırsat bir daha elime geçmez. bu fırsatı ben bile kendime bir daha vermem. ey sevgili milletim, kendimde bu cesareti bulmak için dünya kadar içkiyi, çok kısa bir sürede içmiş bulunuyorum. saffet: millet bu sözlerden anlamaz coşkun (konuşmasını aynı biçimde sürdürür): ve böylece samimyet buhranına kapılmış bulunuyorum. ve şunu biliniz ki, yıllardır bütün paramı içkiye yatırmış bulunuyorum ve şimdi karımın kazandığı parayı da içkiye yatırıyorum ve karımın evi geçindirmek için dikiş dikmesini bilmezlikten geliyorum ve her şeyi bilmezlikten gelmiş bulunuyorum: biraz daha rahat yaşayabilmek için evlendiğimi, sevmediğim bir kadının yanına sığındığımı, kaynanamın bunadığını, oğlumun serseri olduğunu resmen ve açıkça bilmezlikten geliyorum. saffet: bizi de kendinizi de üzüyorsunuz. coşkun: sen karışma, ben kendimden hesap soruyorum saffet: acaba bunu yalnız olduğunuz bir sırada yapsanız. coşkun: olmaz. yalnız insan kendine acır saffet: peki bu acımasız hesaplaşmanızın sonu ne olacak? coşkun: suçlu olduğum anlaşılacak ve hayatıma kendi ellerimle son vereceğim.” —spoiler— Dedi ve öyle de oldu.

Oyunlarla YaşayanlarOğuz Atay · İletişim Yayınları · 20209,3bin okunma

·

19 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Buğra Özat