2018 Nisan ayıydı dedemi kaybettiğimizde, vasiyeti üzerine onu Çorum’daki köyüne, doğduğu toprağa defnetmeye gittik. Dedemi son yolculuğuna uğurlayıp, uğruna yapılan yemek yendikten sonra, köy turları başlamıştı. Anadolu hikâyeleri bol olan dedemin, annemin, teyzemin ve dayılarımın hep dinlediğim anılarının izlerini sürdüm bir süre, köy havasını içime çektim bol bol, sonsuz kırlarda gezinip insan yaşamı ve zaman üzerine düşündüm. Köydeki herkes beni tanıyordu ama ben çoğuna yabancıydım, en son 9 yaşında gelmiştim, tek hatırladığım arılardan rahatsız olduğum, “niye normal ekmek yok ? kağıt ekmek istemiyorum ben” diye sorun çıkardığım (yufkaya küçükken kağıt ekmek diyordum, şimdi yufka ekmeği seviyorum, normal ekmek dediğimi ise hiç yemiyorum ) Tanımadığım insanların her biri çok güzel ağırladı bizi ama ben en çok 1968 kuşağından olan amcanın evini unutmadım. Salonlarına girdiğimde, Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan, Hüseyin İnan’ın fotoğrafları vardı sırayla. Sonra bir Sabahattin Ali şiiri asılıydı onun biraz yanında ise Çirkin Kral - Yılmaz Güney vardı. İki tane kitaplık ve bir yığın kitap. Odadaki hiçbir detayı unutmadım. En önemli kısmı ise o dönemin gençlerinden olan amcanın anılarını dinlemekti. “Şimdi olsa şimdi yine kendi düşüncelerim için yaşamaya devam ederdim, benim için bir şey değişmedi “ demişti, biz pür dikkat onu dinlerken.İşte bu kitap bana o amcamdan hediye, bu kitaba baktığımda birçok şey görüyorum ben Aziz Nesin’in tahlillerinin yanı sıra anılarımı da ( : Sahi ne diyordu Aziz Nesin, “Şimdi çok iyi anladım ki, Zübük bir tane değil, biz hepimiz birer zübüğüz. Bizim hepimizin içinde zübüklük olmasa, bizler de birer zübük olmasak, aramızdan böyle zübükler büyüyemezdi. Hepimizde birer parça olan zübüklük birleşip işte başımıza böyle zübükler çıkıyor. Oysa zübüklük bizde, bizim içimizde. Onları biz, kendi zübüklüğümüzden yaratıyoruz. Sonra, kendi zübüklüklerimizin bir tek Zübük’te birleştiğini görünce ona kızıyoruz. Bu zübükler heryerde var, biz zübükler nerde varsak, onlar da orda…” Konanlara, göçenlere saygıyla. Dedemin tabiriyle, yiyelim, içelim, konalım, göçelim.

Zübüklüğün Sonu YokAziz Nesin · Nesin Yayınevi · 2006927 okunma

·

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kader Tezer