Gönderi
*spoiler
Sabahattin Ali... İçimizdeki Şeytanda da olduğu gibi, hatta belki daha ustaca, insan psikolojisini, insanın iç dünyasını bir 'ayna' gibi yansıtmış!
İnsanlar aynı düşünmezler ama aynı hissederler. Bu hislerin tarifi öyle başarılıydı ki ben Raif bey oldum Madonna ile bunları yaşadım. Raifle birlikte sevdim, sevildim, hayata bağlandım ve Raifle birlikte her şeyden ilişkimi kestim.
Sevmek nedir bilmesem bu kadar etkilenmez hatta saçma bulurdum anlatılanları. Ama sevmek, üstelik hiç sevmemişken, hiç sevilmemişken, yaşamak için hiç gayen yokken sevmek, tüm olanları gerçek dünyaya taşıyor.
Gerçekten de insan sevince ve sevdiği tarafından sevilince hayatına tat geliyor. O kadar yerinde bir keşifti ki bu, Raif öncesinde kendini dışarı kapatan, pek eğlenmeyen, birçok şeyleri lüzumsuz gören biriyken tüm bunların 'o insan' ile anlam bulduğunu, tatlandığını görüyor, mesele buymuş anlıyor. Bu insan illa ki romantik münasebette olduğu biri olmayabilirdi. Aile bireyleri ile böyle bir bağı çocukluğundan beri kurabilmiş insanlar da böyle bir tat alırlar.
Tüm bu yaşadıklarına rağmen, ne kadar kötü de olsa hayat, yaşamaya devam etmesi ne garip, ne düşündürücü!
Kendini lüzumsuz, sevemediği için sevilmemeyi kendine müstehak gören, kimse için bir önemi olmadığını düşünen bir adamın; kendini -içini açtıktan sonra, o kişide -muhatabında, kendisi ölse bile yer etmesi, hayat boyu o kişinin aklında ve kalbinde yer edecek olması çok düşündürücü değil midir?
Raif, 'bazı anlar senelere bedeldir' derdi. Ve birkaç ayını geçirdiği Maria Puder'i sayfalarca, 10 yılını birkaç sayfaya yazdı.
Baştan aşağı dokunulması, tarif edilmesi ustalık isteyen hisler, düşüncelerle dolu bir kitap!
"Ah Maria, niçin bir pencere kenarında oturup konuşamıyoruz? Niçin rüzgarlı sonbahar akşamlarından, sessizce yan yana yürüyerek ruhlarımızın konuştuğunu dinleyemiyoruz? Niçin yanımda değilsin?"
...
·
15 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.