Çocukken okuduğum bu kitabı tekrar okumak, o zamana yolculuk yapmamı ve gülümsememi sağladı...
Altı yaşındaki bir çocuk saf, masum bakışı ile biz büyüklere kendi çizimleri ile kendini ifade etmeye, anlatmaya çalışıyor. Çizdiği resimleri büyükleri anlamamakla beraber ona daha önemli konular üzerine yoğunlaşmasını öğütlüyorlar..
Küçük Prens ise bencillik, açgözlülük, dünyada kendinden başka değer tanımayarak, kendi dünyalarında yaşadıkları yalnızlığı hayretler içinde anlamaya çalışıyor...
Küçük Prens kendi gezegeninde sahip olduğu bir çiçek dostken, büyüklerin dünyasında kendilerine seçtikleri roller dışında dost kavramının zayıflığına hayret ediyor...
Tüm gezegenlerde karşılaştığı kişilerden sorularının cevabını almadan ayrılmayan Küçük Prens en son geldiği dünyadan bildiklerini anlatıp, yıldızlara bakarak nasıl gülümsene bileceğinin öğüdünü veriyor...
