03.08… Boğazımda bir yumru, kalbimde bir ağrı, beynimde bir sanrı… Uyuyamıyorum. Beni uyutmayan bu şey ne bilmiyorum ama uyuyamıyorum. Arada bir bunalıp camı açıyorum, nefes alamıyorum. İçeriye giren soğuk bile getirmiyor beni kendime. Ne oldu ya diyorum kendime. Kendime de değil kafamdaki tilkilere. Ne oldu yine diyorum, ne istiyorsunuz benden? Yetmedi mi alıp gittiğiniz aklım? Yetmedi mi size harcadığım dakikalarım? Yine ne istiyorsunuz? Biraz bana da huzur veremez misiniz? Biraz gidip başka insanların aklıyla oynayamaz mısınız? Çünkü ben çok yoruldum. Size laf anlatmaktan, çok yoruldum. Benim aklımla oynamanızdan, çok yoruldum. Şimdi saat gece 03.16, hâlâ geçmedi boğazımdaki yumru, kalbimdeki ağrı, beynimdeki sanrı. Korkma diyorum kendime, korkma, sanrılar öldürmez insanı. Ama öldürecekmiş gibi geliyor. Bu düşünceler insanı intihara sürüklüyor. Ama intihar da acizlik değil mi işte? Ne olursa olsun, hayatına son vermek acizlik değil mi? Ya diyorum bu kadar başa çıktın onlarla, yeri geldi bazılarını öldürdün, yeri geldi kirli düşüncelerinle kendin besledin onları. Şimdi onlar yüzünden mi vazgeçeceksin hayatından? Asla. Şimdi saat 03.20, hâlâ geçmedi boğazımdaki yumru, kalbimdeki ağrı, beynimdeki sanrı. Geçmeyecek gibi de bu gidişle. Bu tilkilerin hepsini tek tek öldürmediğim sürece geçmeyecek. Bir insanın katil olması için birini öldürmesine gerek yok diyor insanlar, ben de tilkilerimin katiliyimdir belki de. Hiç gitmeyecek olan tilkilerimi zorla öldürmeye çalışıyorumdur. Tilkilerim vazgeç diyor bana, umut yok diyor, hayal yok, hayat yok… Ben de intihar ediyorum, kendimi asarak, bileğime bir jilet izi bırakarak değil, umutlarımı keserek, hayallerimi asarak intihar ediyorum ve onlar benim umutlarımın kanından besleniyor… Ben onları beslemekten kendimi vazgeçiremiyorum. Şimdi saat gece 03.24, geçmedi boğazımdaki yumru, kalbimdeki ağrı, beynimdeki sanrı. Ben de beslemiyorum aslında tilkilerimi. İnsanlar besliyor. İnsanlar öldürüyor tek tek umutlarımı. İnsanlar umutlarımın katili oluyor her gece. İnsanlar besliyor kafamdaki tilkileri, benim de katilim onlar olsun diye. Saat şimdi gece 03.30, geçmeyecek boğazımdaki yumru, kalbimdeki ağrı, beynimdeki sanrı.
··
23 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.