Carlos Fuentes’in 1962’de yazdığı Artemio Cruz’un Ölümü adlı roman, başkahraman Cruz’un ölüm döşeğindeki hatıralarından oluşuyor. Carlos Fuentes, güç okunan fakat teknik bakımdan son derece başarılı bir kitap yazıyor. “Uyanıyorum...” kelimesiyle başlayan romanda Cruz, geçmişe dönüp tüm yaşamını sorguluyor. Eser, aynı zamanda Latin Amerika tarihine de ışık tutuyor. Artemio Cruz, hasta yatağında karısı ve kızıyla didişip duruyor. Hiçbir zaman anlaşamadığı eşi Catalina ve nefret ettiği kızı Terasa, gazete sahibi ve toprak zengini Cruz’un vasiyetini bekliyor. Kayınbiraderi Gonzalo, kayınpederi Don Gamaliel ve hiç unutamadığı yaşamının kadını Regina da eserin kadrosunu tamamlıyorlar. Romanda, Meksika’nın Amerikalılar tarafından işgali toplumsal eleştiri olarak veriliyor. Devrime katkı sağlamak adına savaşa katılan Artemio Cruz’un yaşadıkları, Meksika’nın sömürge olması sürecinde yaşananlar olaylar, farklı anlatıcılar tarafından anlatılıyor. Eserde zaman kavramı geri dönüşlerle aktarılıyor .Tarihler de metin içinde kronolojik sıralamaya uyulmadan birbirine geçmiş şekilde veriliyor. Artemio Cruz’un Ölümü adlı eseri, birçok açıdan Türk edebiyatında Adalet Ağaoğlu’nun Ölmeye Yatmak adlı kült romanına benzettim. Ölümün eşiğinde hayatı sorgulayış, arka planda bir ülkenin tarihine bakış, modern anlatım teknikleri vs. Eserde üç bakış açısı kullanılıyor. Kahraman anlatıcı, ilahi anlatıcı ve gelecek zaman ekiyle verilen “sen” anlatıcı. Teknik ve kurgu bakımından kusursuz bulduğum romanda iç monologlar ve bilinç akışı da yer alıyor. “bilmiyorum... ben o muyum… yoksa sen misin o…yoksa üçümüz de ben miyim bilemiyorum… sen...seni içimde taşıyorum ve benimle birlikte sen de öleceksin… tanrı… o… onu içimde taşıyorum ve benimle birlikte o da ölecek… üçümüz de… kim konuştu… ben… onu içimde taşıyacağım ve benimle birlikte oda ölecek… tek başına…”(s.338)

Artemio Cruz'un ÖlümüCarlos Fuentes · Can Yayınları · 200887 okunma

·

133 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Berna Karakaya