Platon’un diyaloglar kitabı; eski yunanda M.Ö.5’inci yüzyılda platon tarafından 1-3 kişilik diyaloglar şeklinde kaleme alınmıştır. Kitap 5 bölümden oluşmaktadır. 1’inci bölümdeki diyaloglarda: Bu bölümde 3’lü diyalog ile, Tanrı inancını işlemektedir. İnsanı; iyiliğe, mutluluğa, bilgeliğe götüren unsur, Tanrı inancının olmasıdır. Bu kadar Tanrı varken, hala bir Tanrı’ya inanmamak, yadsımak tam bir saçmalıktır. Bu durum insanı, en cahil, en mutsuz ve de en cansız yapmaktadır. Tanrı; ulu, sonsuz, ebedi, hakikat ve mükemmelliktir. Hangi insan bu değerlere yaklaştığı sürece mutluluğa erişecektir şeklinde belirtmektedir. O dönemde eski Yunan’da çok tanrılı inançlar vardı. 2’nci bölümde ise: Tanrı’nın sevdiği kullarının işlerini dünyada çok güzel hallettiğini, bayındırlıkta zorlukları ortadan kaldırdığını, dünyanın Tanrı’lar tarafından en mükemmel şekilde düzenlendiğini, akıllı insanın Tanrı’lara inanması gerektiğini, insanların erdeme, ahlaka, bilgeliğe Tanrı inancı ile ulaşılabilineceğini anlatmaktadır. Yani insanlar, dünyada Tanrı’ların işlerini yapmak için vardır. 3’üncü bölümde ise kriton diyaloğu ödevler üzerine yapılmaktadır. Bu bölümü okurken çok duygulandığımı belirtmek isterim. Çünkü ilk defa olarak; sokrates’in idam edilmeden bir gece önce arkadaşı ve öğrencisi olan Kriton tarafından zindandan kaçırılmak istenmiş fakat, Sokrates buna direnmiş, kaçmamış ve inançları uğruna ölüme gitmiştir. Üstelik korkmadan ve ürpermeden. İşte insanı insan yapan, inandığı ve uyguladığı değerlerdir. Sokrates’in suçu, devletin Tanrı’larına karşı gelmek ve gençleri ayartarak yoldan çıkarmaktır. Cezası ise idamdır. Sokrates, ödevci biridir. Akıllı adam kurallara ve kanunlara uyar der. Kendisi de suçsuz olduğu halde, zindandan kaçma fırsatını geri tepmiş, kanunların verdiği karara, yani kanuna uymuştur. Kanun yanlış kararlar verebilir, ama bu kanunun kötü olduğunu göstermez ve yanlış kararlara uyulmamasını gerektirmez der Sokrates. Herkes yanlış kararlara uymazsa, orada kanun yoktur, toplum da yoktur. Sokrates, platonun hocasıdır. Sokrates, vatanını ve milletini çok sever. Asla onları yalnız bırakmamıştır. 4’üncü bölümde ise, meneksenos/ cenaze hitabeti diyaloğu anlatılmıştır. Sokrates, cenaze hitabetinde; ülke uğruna canlarını vermiş şehitleri anmaktadır. “Milleti millet yapan, içindeki özgürlük ve erdemdir” diyerek bu uğurda verilen çabaları çok güzel bir dille anlatıyor. Şimdiki nesil, bir önceki nesili ahlak ve erdemde geçmediği sürece, o nesil geri kalacaktır diyerek ahlaklı ve erdemli toplumun her zaman baki olacağını, Atinalıların da böyle bir toplum olduğunu ifade ediyor. Devlette, bu kahramanları her zaman hatırlamakta ve anmaktadır. Şeklinde mükemmel hitabeti ile cana can katmaktadır. 5’inci ve son bölümde minos diyaloğunda ise: Kanunun var olan şeyi keşfetmek olduğunu, Kanunların, iyiyi korumayı ve geliştirmeye çalıştığını, Kötüyü ve olumsuzluğu ortadan kaldırmak için uğraşmaktadır kanunlar. Ayrıca, kanunları yapacak kişilerin de iyi olması gerektiğini belirtmiştir platon. En sonda platon, kendine ait idealar dünyasından bahsetmektedir. Metafizik ideasında; duyusal dünyanın geçici ve değişken, Ruhsal dünyanın ise; ezeli-ebedi ve kalıcı olduğunu belirtmiştir. İşte ruhsal alem, platon ‘un metafizik ideasıdır. İdeanın kaynağı ise akıldır. Akıl yoluyla insan aydınlanır, ruhsal aleme ebediyen gidecektir şekilde ifade etmektedir. Kitap, kesinlikle mükemmel. Su içmek gibi okunuyor. Hala platonun fikirleri günümüze ışık tutuyor. Sokrates’in ahlakı ve erdemi bizleri büyülüyor. Semavi dinlerin ruhsal dünyalarına ışık tutuyor. Daha ne olsun! Kitabı okumaktan çok mutluyum, çok! Bravo Sokrates, Bravo platon...

DiyaloglarPlaton (Eflatun) · Ezr Yayıncılık · 2019870 okunma

·

51 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Faruk