Ben bir kadın gördüm. Evet evet bir kadın gördüm. Dallanıp budaklanan yolda uzun uzadıya yürüyen ve soluklanmadan düşünen. Hiç kestirme yollara başvurmadan, sokaklara sapmadan yürüyen bir kadın gördüm. Yalnız ve kibirli. Açık seçik düşünceleriyle kirletmeden, dokunmadan, hissetmeden yaşayan bir kadın gördüm. Şimdi tam karşıdan bana bakıyor. Aynalı bir yolda ikimiz yan yana yürüyoruz. Birlikte 24 saati öldürüyoruz. Stefan Zweigh için bir kadın yaratmak pek zor olmasa gerek. Dünya hengamesinden uzak yetişkin bir kadını okuyoruz. Vasat bir düşünce okuyoruz sıkılgan kadının gözlerinde. Hareketleri okuyan bir kadın bu. Heyecan aramayan ama sırtından onu heyecana sürükleyen bir kol tarafından hayata bir anlığına geri dönen bir kadın. Bir kadın yaşadıklarını unutabilir mi dersiniz? Acı yahut yüzünde tebessüme sebep olan yaşantısını silip atabilir mi insan? İnsanın geçmişi bir körfezde hep onu bekler. İntiharın eşiğindedir aslında. Eğer o körfezden atlarsa sizi var eden bileşenlerinizden geriye hiçbir şey kalmaz, ancak gelip ayağınıza dolanırsa bu defa sizi aşağı atmaya yeltenir. Bunu yapar evet. Size ait bir parça sizi hayattan koparabilir. Peki okuduğumuz öyküde karakterimiz de tam manasıyla sancılı bir dönemden geçmiyor mu? Arzularının çelmesine takılıyor fakat toparlanıp soluklanıyor. Yoluna devam ediyor. Sonra bir gün kendisiyle benzer yaşantılara sahip bir hemcinsi sebebiyle yıllar öncesine dönüp eski sokakları arşınlayıp geçmişin havasını solumuyor mu? Bizler yaşadıklarımızı topluma kazandırır ya da yaşantımızı saklayıp kendimize mal ederiz. Her vakit kabul görmek isteriz. O halde bir hatamız olunca saklarız. İncinmek ve yaftalanmaktan korkarız ama hata yapmaktan kaçınmayız. Bazen benim yaşadıklarımı benimle aynı koşullara sahip birinin de yaşayabileceğini düşünüp kendimi avutabiliyorum. Bir kadın olarak kahramanımızı anlıyorum. Onunla eşleşiyorum. O koşarken koşuyorum. O susayınca kalkıp çay demliyorum. O her kim olursa olsun onu seviyorum. Çünkü ben onunla yaşıyorum. Evet! Ben her kadın ne yaparsa onu yapıyorum. ÖLÜYORUM VE DOĞACAK BİRİNİ BEKLİYORUM. ONUNLA TEKRAR DOĞMAK İÇİN...

Bir Kadının Yaşamından 24 SaatStefan Zweig · Zeplin Kitap · 2018126,6bin okunma

·

14 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Eda Xanim