Sanırım artık çocuk kitapları okumaya çok az ara vereceğim. Sanki şu koskoca dünyada koskoca hayal dünyanızın içinde başka konu yok aynı şeyi yazıp duruyorsunuz. YA türlerinde –özellikle çocuk kitabı kısmına girenlerde- kaybedilen birinin arkasından yazılan bir konu var. Bu konu da 3 adıma ayrılıyor. Birinci adım; herkesten nefret etme, başkaları ile konuşmama hatta direk hiç konuşmama, bir zamanlar en yakın arkadaş olunan insanlarla artık göz göze bile gelmeme, yemekler de tek başına oturma hatta istenilirse evden getirilen yemeği tuvalette yemek, tercihen ortaya atılan yakışıklı-gizemli bir çocuk falan filan… Tabi bunların hepsi lise 1-4 aralığında geçecek. Herkesten nefret eden kahramanımız abisini/ablasını/en yakın arkadaşını/büyük annesini falan kaybetmiştir. Bunun üzerine bunalıma girer ve yukarıda saydığım şeylerin hepsi olur. Zorbaları unutmuşum pardon.. İkinci adımda; kahramanımız yakışıklı çocuk ile yanlışlıkla koridorda çarpışır. Ya da başka bir şekilde muhakkak kader onları birleştirir. Atıyorum merhaba kelimesi yerine en şatafatlı cümleler kurarlar, “güzelim ben seni anlıyorum ben de yaralıyım aslında” tavırlarında gezerler. Kahramanımız çocuğa aşık olur Bir bakmışız kahraman depresyondan çıkıyor ve “iyileşme” sürecine doğru tırmanıyor. Bizde “yaa ne kadar güzel” diye okuyoruz. Kahramanın evde ki durumları da bu şekilde aslında. Aşık olduğu için evde anne ya da babası “tatlım böyle gülmeni özlemişim” triplerine girerler. Kahramanımız ise “ah kapayın çenenizi, lütfen şimdi gidip benden başka şeylerle uğraşın böylece gece 2’de evden rahatlıkla kaçabileyim” der. Yakışıklı çocuğun acayip cool arkadaşlarından bahsetmiş miydim? İşte onlar kahramanımızı evden kaçırmaya gelen tayfa. Üçüncü adımı ise tahmin edersiniz, kahramanımız tam mutlu olacakken yakışıklı çocuk ona bir yamuk yapar. Ama sorun değil çünkü o çok yakışıklı. Daha fazla uzatmaya gerek yok. Kahramanımız artık iyidir. İyileşmiştir. Kaybının acısı dinmiştir. Bu 3 adım bugün okuduğum bu kitapta vardı. Yani yüzde 90’ı. Fark ise kahramanımızın 11 yaşında olması. Yakışıklı çocuk olayını ise başka bir gizemli çocuk devraldı. Fakat orası da kocaman bir DRAMA! 11 yaşında ki Kaia abisinin cesedini bulmuştur. Çok sevdiği abisi. Bu yüzden depresyona girer kimseyle konuşmaz. Başta çok sevmeye başlasam da Kaia’nın yazdığı şeyler o kadar acıklı ki biri bu çocuğa sahip çıkmalı diye düşündüm. Yavrucak tek başına ne yapacağını şaşırmış. Tam bu kitabı bitirmeye yakın “Postacı Kapıyı Çalmayacak” kitabına başladım. Orada da konu aynı.. Delireceğim artık cidden. 3 puan verdim lanet olsun ki çok tatlıydı. Hem seviyorum hem nefret ediyorum!

My Brother's ShadowTom Avery · Schwartz&Wade · 20141 okunma

·

7 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.