"Cahilsin; okur, öğrenirsin. Gerisin; ilerlersin. Adam yok; yetiştirirsin, günün birinde meydana çıkıverir. Paran yok kazanırsın. Her şeyin bir çaresi vardır. Fakat insan bozuldu mu, bunun çaresi yoktur. Sen cilt yapıyorsun; şiraze nedir bilirsin. Bizde insanoğlu şirazesiz kalmış." . Dimağıma bir edebiyat şöleni yaşatan, mekan tasvirleriyle beni olay yerinde var eden, ruhsal tahlilleriyle yazdığı karakterin hüznünü, yalnızlığını, muzipliğini, arada kalmışlığını bize hissettiren, hiçbir olay örgüsü olmasa dahi bir kitabıyla sizi alıp eski zaman İstanbul'unda seyahatlere çıkaran yazarımız Ahmet Hamdi Tanpınar'ın bir romanın yorumuna daha hoş geldiniz efendim. Kitabı bitireli biraz zaman oldu ama altı çizili satırlarıma baktığım zaman kitabı yeniden okuyormuş gibi oluyorum kitapta devam eden bir olay örgüsü yok kitabın son bölümünü okuyunca sanki geniş hacimli bir romanın başlangıcı daha yeni bitmiş de gelişme bölümüne geçecekmiş gibi kapatıveriyorsunuz kapağını. Behçet Bey'le başlayan eser onun hayatına, hayatına tam ortasından ya da ucundan kıyısından dokunmuş olan insanların hayatlarına dair bir karakter anlatımı şeklinde devam ediyor. Tabi bu demek değildir ki kitapta bir konu yok tam tersine işlenen her bir karakterin kendine has bir konusu var ve kitabın satırlarına sinmiş Tanzimat, Meşrutiyet yılları, Abdülhamid ve Abdülaziz devirleri, toplumsal değişimler buna ayak uydurmaya çalışan insanlar var. Eski İstanbul bir karakter olmuş da girmiş sanki kitabın içine bazen Galata'dasınız bazen Küçükpazar'da.. Adı Mahur Beste ama Huzur'daki kadar açık açık musiki işlenmemiş, bu kitapta musiki derin bir şekilde satırlara yedirilmiş aslında tüm karakterler içerisinde dönüp duran bir musiki ezgisi var. Kitap da Türk Musikisine Mahur Makamı'nı kazandıran bestekâr Eyyubi Bekir Ağa' ya ithafen yazılmış bir eser. Kitapta en beğendiğim kısım Garip Bir İhtilalci kısmı. Değişen, bozulan bir medeniyeti yine kendimiz olarak inşa edebiliriz düşüncesi ne kadar Garp'a özense de kişi aslında Şark'ı hep yüzünde taşıdığını bundan dolayı yaşadığı ikilemi, içinde boğulduğu tereddütleri, değişen Şark'ı verdiği üzüntüyü kahramanlar ve diyaloglar üzerinden başarılı bir şekilde anlatmış.. Severek beğenerek çizerek notlar alarak okuduğum bir kitap oldu yine, biraz zaman geçince de Sahnenin Dışındakiler'i okuyacağım çünkü, Mahur Beste, Huzur, Sahnenin Dışındakiler birbirleriyle bağlantısı olan kitaplar. Nehir roman olarak bu üç eserden önce Mahur Beste'yi okumalısınız. O zaman kitabın adını duyan birçok kişinin aklına gelen o dizelerle yorumuma bir son veriyorum.. "O, Mahur Beste çalar, müjganla ben ağlaşırız." **müjgan: kirpik

Mahur BesteAhmet Hamdi Tanpınar · Dergah Yayınları · 20196,4bin okunma

··

38 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

pomegranate