Bir toplumun değer yagıları nelerdir?
Hangi kriterler toplum olmayı ifade eder?
Kadın-Erkek eşitliği ile sağlıklı bireyler nasıl yetişir ya da yetiştirilir?
Saygı ve Sevgi gibi kavramlar neyi ifade eder?
Nasıl bir eğitim ile insan olmanın temelleri atılır?
Bir toplumda İnanc gelenekselleşirse ne olabilir?
Bunun gibi bir sürü soru üretebiliriz.
Bütün bunları ütopik bir şehir tasarlayıp anlatmaya çalışacağım.
Alpacino'nun Yaralı Yüz diye çok güzel bir filmi var.Tavsiye ederim.
Filmin konusunun özü;
Fidel Castro döneminin 80 li yıllarında ABD ile bir anlaşma yapılır.Akrabalarının yanına gönderilmek şartıyla 125 bin civarında insan gemiler ile ABD ye göderilir.Fakat bunların arasında 25 bin civarında sabıkalı insan vardı.
Yani gönderilen insanlar arasında Küba'da yaşayan ve deyim yerindeyse Küba'nın bir sürü pislikleri vardı.
Kimisi tecavüzcü,kimisi hırsız,kimisi katil ve kimisi de uyuşturucu ile uğraşıyorlardı.Bütün bu pisliklerin bir şehirden temizlendiğini düşünün.Ne kadar güven verici bir ortamın oluşacağına hepimiz hem fikiriz sanırım.
Şimdi de tam tersine yani böyle bir serseri topluluğunun bir şehire yığıldığını düşünün.
Neler olabilir acaba.
Bu şehrin biraz analizini yapalım.
1-Toplumun tüm değer yargıları altüst olmaz mı?
2-Toplum dediğimiz bileşenler başıboş birer topluluk bileşenlerinden oluşmaz mı?
3-Kadınların her alanda Meta olarak kullanıldığı ticari bir ortam oluşmaz mı?
Bu durum kadının kutsallığını yok etmez mi?
Yok olan kutsallık yıkım demek olmaz mı?
4-Saygı ve sevgi gibi kavramlar sanatın çürümüş bir dili ile ifade edilip anlamsızlaşmaz mı?
5-Eğitim dediğmiz sistemin dili neye dönüşebilir?
Fidel Castro'nun ABD ye gönderdiği sersericeye dönüşmez mi?
6-İnaç dediğimiz manevi kutsallık sahte tarikatlar ile partizanlaştırılıp toplumun en kötü gelenekleri ile Putlaşmaz mı
ve bizler birer Putpereste dönüşmez mıyız?
Bu şehirde yaşayan bireyler olarak bu soruları cevaplamanızı isterim.
Biz nerde yanlış yapıyoruz?
RÊZDAN ERKAN