Yazar, çocuk deyip geçmemek için çocuğun kim olduğunu bilmenin gerekliliğini anlatıyor. Çocuk kimdir ve nasıl yaşar? Kişiliği nasıl gelişir? Duyguları nasıl oluşur? gibi soruların ve daha fazlasının cevabı bu kitapta yer alıyor. Çocuğa değer vermek bir lütuf değil, insan olmanın gereğidir. Bu gerekliliğe önem veren ebeveynlerin çocukları hayatla barışık yaşar. Yeri geldiğinde coşkuyla gülebilen, gerektiğinde hüzün duyabilen çocuklardır onlar. Gözleri ışıl ışıl, 'insan olmanın değerini' duyarak yaşamış çocuklar.. Kitapta dikkatimi en çok çeken iki bölüm oldu. Biri; "yaşatılmayan çocuk yılları" başlığı altında anlatılanlar, diğeri ise "eğitimdeki temel sorunlar". Son başlığı biraz açmak istiyorum zira okudukça insan daha geniş bir bakış açısı kazanıyor ve gördüklerim gerçekten canımı yakıyor. Eğitimdeki temel sorunlar nasıl giderilebilir, ne yapılabilir? 1- "Müfredat merkezli eğitim anlayışı" yerine, "öğrenci merkezli eğitim"e geçilmelidir. Öğrenci merkezli eğitimde öğretmen, "bir öğretici" değil, çocuğun "rehberidir", yol göstericisidir. Çocuğun içinde bulunduğu yaş ve ilgi alanı ne ise öğretmen çocuğa o konuda öğrenmelerinin yolunu açandır. Eğer müfredatı merkeze alır ve çocuklardaki farklılığı görmezden gelerek "Size illa da bunu öğreteceğim" diye dayatırsanız, ortaya eğitim değil, baskı çıkar. Ve bir yerde baskı varsa, orada eğitim biter. İbn Haldun "Baskı altında çocuğu eğitmek, onun heves ve neşesini yok eder, onu tembelliğe sevk eder" diyor. Dönün bakın ülkemiz çocuklarına; eğitimde ne neşeleri kalmış ne hevesleri... 2- Çocuklar, yetişkinler gibi öğrenmezler. Yetişkinlerin öğrenmesi bir karmaşadır. Çocuklar sade ve doğal öğrenirler, öğrendiklerini oyunla pekiştirirler. Çocuk için oyun, yetişkinlerin zannettiği gibi boş bir faaliyet değil, öğrenmelerin pekiştiği yerdir. Günümüz çocukları okul ile ev arasında çocuk olma doğallığını kaybetmiş, sentetik bir yaşam sürerken beyinleri ölüyor. İmam Gazali "Çocuğa yeterince oyun, eğlence ve dinlenme imkânı sağlanmazsa kalbi ölür ve zekâsı söner" diyerek maalesef tam da ülkemiz çocuklarını ifade ediyor... Kitabın sonlarına doğru "bayram yaşanmak istenirse bayram olur" diye bir başlık yer alıyor. Bu kısımda çocukların bayram heyecanından, tekne orucu tutabileceklerinden, irade eğitiminden ve Kur'an eğitimin püf noktalarından bahsediyor. • Adem Güneş'in okuduğum her kitabı için; sanırım bu en güzel kitabı diyorum, ta ki bir sonraki kitabını okuyana dek. Önemli konulara temas ediyor ve okurken keşke bu kadar haklı olmasaydı diyorum.. Okuyun, okutun ve değişim için çaba gösterin. Zira gelecek, "çocuk deyip geçmeyen" ebeveyn ve eğiticilerle inşa edilecektir.

Çocuk Deyip GeçmeyinAdem Güneş · Timaş Yayınları · 2020561 okunma

·

49 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Pınar