Henüz genç ve sağlıklı bir bedene sahipken, zafer borularının öttüğü anda ölmek güzel olabilir; ama bir hastane koğuşunda uzun uzun acı çektikten sonra ölmek daha kötüdür herhalde, evde, sevgi dolu inlemeler, hafif ışıklar ve ilaç şişeleri arasında ölmek daha melankoliktir. ama bilinmeyen, yabancı bir diyarda, sıradan bir han odasında, yaşlı ve çirkinleşmiş bir biçimde, dünyada, arkada hiç kimsenin kalmadığını bilerek ölmek kadar zor hiç bir şey olamazdı.
İletişim YayınlarıKitabı okudu
·
2 görüntüleme
Öne Çıkan Yorum
Efendim Tatar Çölü'nü okudunuz mu bilmiyorum? Ama bu kadar hayatın içinden, tokat gibi yüzümüze çarpan bir kitap daha hatırlamıyorum - pardon bir de İvan İlyiç'in Ölümü var. Roman okumuyor Bay İlyiç ile beraber resmen peyderpey oluyorsunuz. Bu iki kitap gerçekçilik anlamında benim açımdan zirvededirler. İlaveten Dino Buzzati'nin tüm öykülerini tavsiye ederim - gerçeküstü yazından çok hazzetmeyen bir okur olarak...
İkisini de okumadım ve listeye alınmıştır...
Bu nasıl tanımlamadır? Bir an nasıl öleceğimi düşünmeden edemedim...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.