Ömrümü sevmedim yolları sevdiğim gibi
Otobüste ki huzur veren ses nedir ah bir bilsem
Ülkemin ovalarını kendi gözümle görebilmek
Yaşadığımı uzun yolda, ruhumda hissetmek
İlerde ışık süzmesi görüyorum siyahın içinde
umuda hiç bu kadar yakın oldum mu ki ben
Bilmem otobüs kim bilir dolaşır nerde
Aklım gördüklerimle neden bu kadar karşıdır
Manzaram karanlık uzun bir yol, birde ışıklar
Memlekete giderken giyildi kışlıklar
Malatya diyince ruhumda hüzünlü şarkı çalar
Dedem diyince, idama mahkum umutlar
Gittim o lanetli yere , vefasız köye
Herkes derdiki o ihtiyar yakında öle
Agladım çok ağladım avdo ramenin haline
Mezarında 20 dakika durmadılar dedem
Göçtün gittin nurlardır inşallah yerin
Çekilmedik dertleri bu dünyada çektin
Senden bize miras dert kaldı dedem
Evlatlarının birbirlerine yaptıgını nasıl söylesem
Son kez malatya yolcusuyum artık
Bu kez kalan hesapları bitiricem dedem
Ve bir dahada gitmeyecem sensiz olan yere dedem
Bu kendime yaptığım son saygısızlık.