OH CAPTAİN, MY CAPTAİN! ☆ Welton Akademisi'nin değerli öğrencileri, incelemeyi okumak için tek sıra halinde yerlerinize geçiniz ve iyice odaklanınız, aksi takdirde dersten kalırsınız! (Welton Akademisi'nde olsaydık incelememem bu şekilde anons edilirdi.) :)) ☆ Geleneksel, katı, mükemmeliyetçi bir zihniyetle eğitim gören Welton Akademisi'ndeki öğrencilerin, hayatlarına giren ufak bir dokunuşun derin izleri anlatılmakta kitapta. ☆ Ufak bir dokunuş dediğimi bakmayın. Bir hayli etkli ve etkin bir dokunuş. Geleneklere sıkı sıkıya bağlı bir kurumda geleneksel yöntemleri kullanmayı reddeden bir öğretmen; küçük bir dokunuş olamaz. Algıları, kalıpları yıkan, öğrencileri kendi kalıpları dışına çıkması için çabalayan, toplumsal baskıyı kulak ardı etmelerini sağlamak için uğraşan bir edebiyat öğretmeni olan John Keating'in asil mücadelesini okumak çok keyifliydi. ☆ Anderson, Pitts, Charlie, Neil'in eğitim ile ilgili yaşadığı pek çok sorunu bizler de yaşamışızdır. Hayaller ve okul arasında kalma, ailenin; eğitim hayatını gereğinden fazla önemsemesi, toplumsal algılar, "çevre ne der?", komuşu çocuğu, senden daha başarılı olan birinin sürekli olarak övülmesi ve daha nicesi... Okurken zihnimde canlandı yaşanmışlıklar. Kitapta da bunlara değinmeler, göndermeler mevcut. ☆ Eğitim hayatımız boyunca yeterince önemsemediğimiz dersler; aslında matematik, fizik, kimya, coğrafyadan daha fazla gereklidir. Bu derslerden kasıt: resim, müzik, edebiyat, felsefe... Bunu gösterdi kitap. Her ne kadar sayısal derslerdeki başarın toplumda seni "zeki" kabul ettirse de. ☆ Tiyatro hayalini gerçekleştirme fırsatı bulan Neil, aynı zamanda kendi hikayesinin de yazarı olmuştur. Neil'in arkadaşlarına destek vermesi, onları toplaması, yol göstermesi apaçık bir lider olduğunun göstergesidir. Keşke aynı liderliği, mücadeleyi kendi hayatı içinde verebilseydi... ☆ Ölü Ozanlar Derneği adı verdikleri edebi topluluğu oluşturan öğrenciler, şiirler okuyup, yazılar yazıp kasvetli okuldan uzaklaşmalarını sağlayan bir sığınak haline geldi satırlar ilerledikçe. Dernektekiler aslında kendi hayatlarının kalemini kendi ellerine alarak kendi hikayelerini yazmaya başladılar. Hayalleri için çabalamayı, katı kurallara boyun eğmemeyi öğrendiler. ☆ Ölü Ozanlar Derneği'nde yazılan ilk son Neil'e ait ama bu son aslında hepsi için başlangıç. En çok da Tood Anderson için bence. ☆ Kendi hayallerimiz için kendimiz çabalamalıyız, bu konuda bize kimse yardımcı olamaz, hatta hevesimizi kursağımızda bırakabilirler. Hayaller için çabalarken anı da kaçırmamalıyız. Bu ve daha çok şeyi gösterdi kitap bana. "Carpe Diem" ☆ Kitabı tavsiye ederim ve filmini de izleyin. Film o kadar güzel yansıtmış ki kitabı. Bir an için kitabı değil de filmin senaryosunu okuyormuşum gibi hissettim. Yıllar önce filmini izlemiş olmama rağmen. ☆ "Ben hep eğitimi kendi adımıza düşünmeyi öğrenmek olduğunu düşünmüşümdür." (sayfa 91) ..... "Bana aptalca hayaller peşinde koşmayan bir kalp gösterin, ben de size mutlu bir adama göstereyim!" (sayfa 39) .... "Tıp, hukuk, bankacılık- bunlar hayatı sürdürmek için gereklidir. Peki ya şiir, romantizm, aşk, güzellik? Bunlar ise uğruna hayatta kaldığımız şeylerdir." (Sayfa 36) .....

Ölü Ozanlar DerneğiN. H. Kleinbaum · Bilge Kültür Sanat Yayınları · 201626.3k okunma

·

26 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

endless