UFUKTAKİ SEN
Karşımda güneş batıyor ufuktan
Güneşin rengi denize dağılıyor
Rüzgarlar esiyor başka diyarlardan
Kulağıma hafiften bir sesin tınısı geliyor
Herkes güneşin batışı izlediğimi sanarken
Oysa Seni izliyorum ufukta.
Gözlerinin içine işleyen güneşin
ışığı geliyor aklıma
Sonra saçlarını savuran rüzgar
Ve beni bütün şarkılardan alıkoyan
sesin çınlıyor kulaklarımda
Bu şehirde her akşam güneş batar
Hep göz görmeyen karanlık sarar.
Sevginden sonra...
Bu şehirde hep sen doğup hep sen batıyorsun.
Ve geceleri gözümü kör eden
karanlığım oluyorsun.
Bir gün tekrar doğuşunu görebilecek miyim
diye sabırsızlanıyorum
Yüreğim yeter mi bu uzun geceye
Bu karanlık biter mi bu soğukta
Eskiden karanlık şehre çökerdi
Şimdi ise üstüme.
Göğsümü parçalayacak gibi...
Öldürecek gibi...
Sanki sana değil bütün gökyüzüne
meydan okumuş gibiyim.
Seni bana verir mi bu gece
Kaybeder mi seni benden
Yoksa seni mi benden alır.