"Kurmay mektebinde, kendi benliğinde manevi huzursuzluk içindeydi. O kendisinde mana ve mahiyetini henüz algılayamadığı duyguların çarpıştığını hissediyor, fakat bunlara ne müspet ne menfi, bir türlü anlam veremiyordu.
"O küskündür, kederlidir ve ruhundan gelen anlaşılmaz bir mana ile asidir. Fakat kime karşı ve niçin? Bunu kendi de bilmez."
(...) Halini kendisi şöyle anlatır:
"Kalkıyorum. Ama keyfim yerinde değildir. Kafam ve vücudum yorgundur. Tersanede buluştuğumuz arkadaşlar benden daha çok zinde, benden daha çok şendirler."
(...) Bu buhranların normal belirtileri, kendini çevresindekilerden ayrı görmektir. Kendinde hususiyetler sezmektir. Fakat bu hususiyetleri şekilleştirememektir. (...) Ama bunlar onun canlılığını bütünüyle kösteklemez. Bir taraftan okur, ne bulursa okur, diğer taraftan derslerin, kurmay problemlerinin içinde yoğrulur.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.