Babalar ve Oğullar kitabı ile tanışmam bir tesadüf eseri oldu. Elimdeki kitap bitince, kitapsız kalmamak için bir tanıdığımdan çarptım diyebilirim.(tabii kendi kitabımı da ona bıraktım o kadar da vicdansız değilim)
Kitabın konusuna gelecek olursak;Arkady üniversiteden mezun oluyor ve baba evine dönerken, Bazarov adlı arkadaşını da yanında getiriyor.
Bazarov, nihilizmi savunan bir hekimdir. Ondan etkilenen Arkady ise kendi yaşam tarzına ve kişiliğine uymamasına rağmen, arkadaşının peşinden gitmektedir. Bu durum Arkady’nin babası Nikolay’ı üzmekte ve kendisine ‘geri kafalı mıyım acaba?’ diye sordurmaktadır.
Bazarov’un, her şeyi bir hiçlikten ibaret olduğunu savunması bana biraz, Şirinler’deki Somurtkan Şirin’i anımsattı :) Çünkü her şeyden hunharca nefret ediyor ve bu nefretini, kindar bir şekilde, sanki nihilizm bunu savunuyormuşcasına kusuyor.Tabi bu sırada bunlar yaşanırken, nihilizme göre asla olmaması gereken bir durumla karşılaşıyor ve beyimiz bir kıza aşık oluyor. Hikaye aslında tam burada başlıyor diyebiliriz. Savundugu düşünceyle çatıştığı için ortamdan uzaklaşmak adına,kendisi gibi askeri bir hekim olan babasının yanına, arkadaşı Arkady ile beraber dönüyor.Bu sırada arkadaşı Arkady de onun, kendisi ile çatıştığını fark ediyor.Bazarov’un aile yaşantısından tutun yaptıklarına kadar her şeyin bir aldatmaca olup olmadığını sorgulamaya başlıyor.
Kitap tam anlamıyla isminin hakkını veriyor diyebilirim. Kitabın sonunu söylemiyorum.Buraya kadar zaten anlatacağını anlattın diyecek olanlara ise aslında hiçbir şey anlatmadığımı, okuyunca fark edeceksiniz diyorum :)
Rus edebiyatına göre gerçekten akıcı bir eser.Normalde okurken size öksürük şurubu tadı veren(önce tatlı gelen, sonra ağzı yakan his) bu edebiyat türünde en çok bu kitabı sevdiğimi söyleyebilirim. Kesinlikle okumanız gereken bir yapıt,şiddetle tavsiye ediyorum..
