Gönderi
Kitabı ilk bitirdiğimde duygu ve düşüncelerimin yoğunluğundan dolayı hakkında yazı kaleme almayı ertelemiştim, böylece araya vakit girmiş ve yapılacak bir şey daha unutulmuş oldu :)
Belirlediğim bir yazarın eserlerini okuyacağım zaman yazarın daha az ilgi görmüş eserlerini okumaktan başlamak gibi bir huyum var, bu şekilde kitapların daha az beklenti içerisinde okunabildiğini düşünüyorum. Mary Shelley’nin de ilk olarak öykülerini okumuştum ve çok sevmiştim, bu beni yazar hakkında fikir sahibi olmaya itti. İyi ki Frankenstein’ı okumadan önce bilgi edinmişim diyorum çünkü Shelley’nin hayatını bilmeyen biri için eser sadece klasik gotik bir roman olabilir ve de pek bir şey ifade etmeyebilir. Fakat onun bakış açısı, yaşantısı ışığında ayrı bir yeri oluyor.
Frankenstein deyince aklımızda canavar canlanır. Aslında Frankenstein canavarın (ucubenin) adı değil onu yaratan doktorun adıdır. Bunun içinde de güçlü bir ironi yatar, edebiyatının ve başarısının önemli bir düşünür olan babası ya da şair eşine mal edilmesi, on sekiz yaşındaki Mary’yi düşününce anlamlanır.
Kısaca, olay Dr. Frankenstein’ın canavarını yarattıktan sonra ondan korkup kaçmaya başlamasıdır. Öyle ki doktorun canavarına sahip çıkmaması, tanrı insanı yarattı ve onu terk etti fikrine göndermede bulunur. Bana kalırsa eserin en önemli kısmı canavarın olgun fakat yeni doğmuş bilinci ile insanları izleyerek onlar üzerinden toplum çözümlemeleri yapmasıydı, bizim alıştığımız mağduriyetlerin doğrudan ne kadar yanlış olduğunu hatırlamış oluyoruz böylece... En sevdiğim alıntılardan biriyle bitiyorum... :)
"Sizin türünüzden yaratıkların en çok itibar ettiği varlığın, zenginlikle bir araya gelmiş yüksek ve lekesiz bir soy olduğunu öğrendim. insan bunların sadece biriyle saygı görebiliyordu ama ikisine de sahip değilse, istisnai durumlar haricinde, olanca gücünü seçilmiş azınlığın çıkarı için harcamaya mahkûm bir serseri, bir köle gözüyle bakılıyordu ona!"
·
40 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.