1000KİTAP' TA SAHTE ALINTI TEMİZLİĞİ
Arkadaşlar, sitede en çok paylaşılan sahte alıntıları https://1000kitap.com/SahteAlintilar ile bu iletide topladık. Sitedeki bilgi kirliliğini temizlemek için bu alıntılara rastlarsanız lütfen şikayet ediniz. Ve lütfen okumadığınız, kitaplarda kendi gözlerinizle görmediğiniz alıntıları eklemeyiniz. Bu sözlerin mal edildiği kişilere ve sözlerin
Oğuz Atay adına sahte alıntılarla mücadele kılavuzu
⭕ Oğuz Atay adına Sahte Alıntılar derlemesi❗
Not: Alıntıları toplayan ben değilim, alıntıları derleyen kişiler, bizzat araştırma sonucu derlemiştir. Ben sadece teyit amaçlı, bir faydası dokunur umuduyla paylaşıyorum.
Ulaşmayı kolaylaştırmak açısından bio'ma da sabitleyeceğim...
____________________________________
Biliyor musun
Akılla bir konuşmam oldu dün gece;
Sana soracaklarım var, dedim;
Sen ki her bilginin temelisin,
Bana yol göstermelisin.
Yaşamaktan bezdim, ne yapsam?
Birkaç yıl daha katlan, dedi. Nedir; dedim bu yaşamak?
Bir düş, dedi; birkaç görüntü.
Evi barkı olmak nedir? Dedim;
Biraz keyfetmek için
Yıllar yılı dert çekmek, dedi.
Bu zorbalar ne biçim adamlar dedim;
Kurt, köpek, çakal makal, dedi.
Ne dersin bu adamlara, dedim;
Yüreksizler, kafasızlar, soysuzlar, dedi.
Benim bu deli gönlüm, dedim;
Ne zaman akıllanacak?
Biraz daha kulağı burkulunca, dedi.
Hayyam’ın bu sözlerine ne dersin, dedim:
Dizmiş alt alta sözleri,
Hoşbeş etmiş derim, dedi.
Ben olmayınca bu güller, bu serviler yok.
Kızıl dudaklar, mis kokulu şaraplar yok.
Sabahlar, akşamlar, sevinçler tasalar yok.
Ben düşündükçe var dünya, ben yok o da yok.
Sorgül, Mezopotamya’nın altın saçlı kraliçesi, susma konuş benimle, niye deli gibi atıyor kalbim, neden sürekli gözlerim ışığı arıyor? Gündüzler mi karanlık, geceler mi aydınlık anlayamıyorum, manasızlık kalbimi kuşatmış, hissediyorum benliğimi aşan bir şeyler oluyor, sen ki Mezomotamya’nın altın saçlı kraliçesi, insanlar öldü eteklerinin dibinde, savaşlar gördün, yitip giden yaşamlar bildin, akan gözyaşları eksik olmadı topraklarında, susma konuş benimle, neden sürekli aynı resmi çiziyor kalemim?
Kar yağsın diliyorum, sarıpapatyaların üstüne, kızak koşmak aklıma düşüyor sümükleri akan veletlerle, evlerin camlarına taş atarak ıssız çöllere kaçmak istiyorum. Işığı gördüğümde karanlığı özlüyorum, karanlığa kavuştuğumda ışığı arıyorum. Bir melodi zihnimde kayıp duruyor, bir şarkı gözlerimde tınlıyor, bir kuş dilimde uçuyor, bir şaşkınlık kalbimde pompalanıyor, kan damarlarımı alıp gidiyor, bir koku sinmiş kulaklarıma burnum düşmüş, küskün, bir yaprak gibi savruluyor gönlüm… Acayip durumlar yaşanıyor, çocuk parklarında oynayan, yeniden okula başlayan yaşlılar görüyorum, tarih tarihe karışmış, zaman zamana, insan insana…
Düşelim yollara, atalım yeni tohumlar kuru topraklara, insanlığın umudu altın saçlı kraliçe, söyle bana, yolum ne yoldur? Kayısı bahçeleri arıyorum, karıncalara anlatıyorum bilmediğim her şeyi, bildiklerimi kendime saklıyorum, unuttuklarımı kaderim belliyorum. Ben ışığın peşinde yürüyorum, güneş altında pamuk toplayan çiftçilere selam yolluyorum, bir ressamın tuvaline boya olup kuruyor, yavaş yavaş sararıyorum.
Benim kendimle savaşım var..
Siz hiç soğudunuz mu saçlarınızdan?
Küstünüz mü aynalara mesela...
En son ne zaman gözlerinizle buluştu ruhunuz?
Dudağınızın solmuş rengini farketmişliğin acısını bilir misiniz?
Ya da uyumak için deli gibi gözleriniz kapansa da, o uykuya direndiniz mi hiç..
Kendinizle savaşır mısınız her saniye?
Mesela, var mıdır sizinde kafanızda susmayan bir "ben"iniz?
Hani gözlerinizi kapatınca o başlar konuşmaya...
Anlatır size tek tek yaptıklarınızı, yapamadıklarınızı,
Aldığınız yaralardan bahseder yer yer..
Sonra kalbiniz mesela, şöyle hançer saplanmış gibi seslenir mi size?
"YORULDUM" diyor mu o da?
Ya da firar eden ruhunuzun ardından el sallar mısınız?
"Bari sen kaç, kurtar kendini, dönme" dediğiniz oldu mu?
Hani şöyle ciğer dolusu havayı soluduğunuzda, "Allahım, her şeye rağmen şu anım içim bile sana şükürler olsun"dediniz mi?
Ah be Gönlüm, daha yolun uzun, hikayen acıklı. Daha çoook yorulursun da, bu bünye dayanıklı. Solmuş güllerin bakımsız ruhunda saklı, senin hayallerin, umutların da. Su bile sana küsken, kime darılacaksın ki..İşte boş ver gitsin....
Kitabsever
“Akılla bir konuşmam oldu dün gece;
Sana soracaklarım var, dedim;
Sen ki her bilginin temelisin,
Bana yol göstermelisin
Yaşamaktan bezdim, ne yapsam?
Birkaç yıl daha katlan, dedi.
Nedir; dedim bu yaşamak?
Bir düş, dedi; birkaç görüntü.
Evi barkı olmak nedir? dedim;
Biraz keyfetmek için
Yıllar yılı dert çekmek, dedi.
Bu zorbalar ne biçim adamlar? dedim;
Kurt, köpek, çakal makal, dedi.
Ne dersin bu adamlara, dedim;
Yüreksizler, kafasızlar, soysuzlar, dedi.
Benim bu deli gönlüm, dedim;
Ne zaman akıllanacak?
Biraz daha kulağı burkulunca, dedi.
Hayyam'ın bu sözlerine ne dersin, dedim;
Dizmiş alt alta sözleri,
Hoşbeş etmiş derim, dedi.”
Bazen şimdi ben ne okudum dediğiniz anlar olur. Bu kitap da tam anlamıyla öyle bir roman. Tam olarak ne iyi ne de kötü yorum yapabileceğim, son derece enteresan bir eser.
Efendime söyleyeyim bilenler bilir, ben bu kitabı okurken bir yandan da 
Finnegan Uyanması 'nı okuyordum (Swann'ların Tarafını bitireli günler
Akılla bir konuşmam oldu dün gece;
Sana soracaklarım var, dedim;
Sen ki her bilginin temelisin,
Bana yol göstermelisin
Yaşamaktan bezdim, ne yapsam?
Birkaç yıl daha katlan, dedi.
Nedir; dedim bu yaşamak?
Bir düş, dedi; birkaç görüntü.
Evi barkı olmak nedir? dedim;
Biraz keyfetmek için
Yıllar yılı dert çekmek, dedi.
Bu zorbalar ne biçim adamlar? dedim;
Kurt, köpek, çakal makal, dedi.
Ne dersin bu adamlara, dedim;
Yüreksizler, kafasızlar, soysuzlar, dedi.
Benim bu deli gönlüm, dedim;
Ne zaman akıllanacak?
Biraz daha kulağı burkulunca, dedi.
Hayyam'ın bu sözlerine ne dersin, dedim;
Dizmiş alt alta sözleri,
Hoşbeş etmiş derim, dedi.
yorumdan dinleyebilirsiniz :)
Akılla bir konuşmam oldu dün gece;
Sana soracaklarım var, dedim;
Sen ki her bilginin temelisin,
Bana yol göstermelisin
Yaşamaktan bezdim, ne yapsam?
Birkaç yıl daha katlan, dedi.
Nedir; dedim bu yaşamak?
Bir düş, dedi; bir kaç görüntü.
Evi barkı olmak nedir? dedim;
Biraz keyfetmek için
Yıllar yılı dert çekmek, dedi.
Bu zorbalar ne biçim adamlar? dedim;
Kurt, köpek, çakal makal, dedi.
Ne dersin bu adamlara, dedim;
Yüreksizler, kafasızlar, soysuzlar, dedi.
Benim bu deli gönlüm, dedim;
Ne zaman akıllanacak?
Biraz daha kulağı burkulunca, dedi.
Hayyam'ın bu sözlerine ne dersin, dedim;
Dizmiş alt alta sözleri,
Hoşbeş etmiş derim, dedi.
Sayfa 196Kitabı okudu
Ben vedaları sevmem albayım. Hiç gitmesin insanlar. Hele gelmemek üzere giderlerse, çok üzülürüm albayım, dayanamam. Gelmemek üzere gidenler çok sevdiklerim olur genelde. Bi de bir hikaye bırakır ki geride, noksanlığın daniskası içinde. Ölse, öldü dersin, ama ölmez onlar. Ölmesinler de. Ölürlerse bi kere daha üzülürüm. Çünkü koklayamazlar bir daha