Eşzamanlılık diye bir kavram yoktur.. Görelilik kuramı mutlak zaman fikrine son vermektedir. Her gözlemci kendi ölçümüne sahiptir ve farklı gözlemcilerin taşıdığı özdeş saatler aynı sonucu vermek zorunda değildir.
Sayfa 11 - Alfa BilimKitabı okudu
(...) görelilik kuramı mutlak zaman fikrine bir son getirir!
Sayfa 37Kitabı okudu
EVRENİ DÜZELTMEK
Bilim insanları zaman zaman deneysel gerçeklerle teorileri arasındaki uyumsuzluğu -eğer görünürde başka hiçbir hata yoksa- bir düzeltme faktörü ile giderirler. Onlara göre bu bir tür beyaz yalandır.
Etikle sorunu olan bilim insanları için bu düzeltme faktörü kötü bir araştırmayı ya da yanlış bir hesabı doğrulamak için kötü bir silaha dönüşür. İyi niyetli bir bilim insanı içinse yeri yeni araştırmalarla doldurulana kadar teorisindeki boşluğu doldurmaya yarar.
Düzeltme faktörünün en meşhur uygulamasına Albert Einstein'ın 1916 yılında yayımladığı "büyük gaf" olarak adlandıracaktır ( Goldsmith, 1997). Einstein genel görelilik kuramı üzerinde çalışırken yaptığı hesapların genişleyen ya da daralan bir evrene işaret ettiğini fark etti. Ancak bu bulgusu o an yaygın görüş olan " statik evren" modeline uygun değildi. Bu görüşe göre galaksiler doğabilir ya da ölebilirdi, fakat evrenin kendisi değişmeden kalmaktaydı. Einstein bu uyumsuzluğu formülüne " kozmolojik sabit" adlı bir sabit ekleyerek giderdi. Bu tür ters yerçekim anlamına gelen bu sabit sayesinde formülün işaret ettiği evren sorunsuz bir şekilde sabit durabiliyordu. Ne var ki 10 yıl sonra Edwin Hubble evrenin sabit olmadığını, tıpkı Einstein'ın formülünü düzeltmeden önce bulduğu gibi genişlediğini keşfetti. Einstein'ın teorisindeki boşluk yeni bilimsel keşiflerle doldurulmuş oldu böylece.
Sayfa 82Kitabı okudu
20. Yüzyıl, modern bilime duyulan güvenin sarsıldığı bir dönemdir.
Newton fiziğinin bazı problemlere cevap verememesi, onun yanında ve hatta onun yerine Kuantum Mekaniği ve Görelilik Kuramı gibi paradigmaların çıkması başta entelektüel çevrelerde olmak üzere bilime olan mutlak güveni sarsmaya başladı.
Sayfa 30Kitabı okudu
Heisenberg’in “belirsizlik ilkesi”, Einstein’ın “görelilik
kuramı” ve nihayet Max Planck’ın ortaya attığı “kuantum kuramı” temelde hep
Kant’ın felsefesine dayalıdır.
