Çarlık Rusyası'nın kentlerin en ücra köşelerine kadar işlemiş sefaleti, bu sefalet, yoksulluk, hayatı eksilte eksilte geriye ne bırakmışsa onun izini sürer Gorki. Bu alt sınır, dışı da bir hapishane yapmaya yetmiştir. Gorki dünyası sadece taşrada değil, kentte de “adacıklar”dan oluşmuştur. Kendi cehennemlerinin adacıklarında debelenen ölü canlar tiyatrosudur bu dünya. İç ile dış arasındaki sınırın silindiğinin farkındadır Gorki; çamurların içinde debelenen sarhoş fahişe kadının “inine” indirir bizi; haznesi tenekeden yapılmış idare (gaz) lambasının ölgün ışığı arkasında, felç olmuş bacakları çuvallara sarılı, böcek koleksiyonu yapan çocuk, gerçekliğin snırlarını zorlayan bir metafordan başka bir şey değilmiş gibi gelir bize; inanılmazlık ve imkânsızlık, yoksulluğun akıllara durgunluk veren bu alt sınırı, gerçekliği, kendisinin imgesine dönüştürmüştür sanki; dayanabilmemiz için. Çocuk kararmış bodrum penceresinden sızamayan güneş ışığının özlemini çeker; ama asıl gelmesi gereken kara bulutlarla birlikteki o fırtınadır; baştaki tuhaf varlığın haberini verdiği fırtına. Ve bu bodrum deliğinde, bu “zindanda” bile böcekleri ile arasındaki sınır çizgisi ortadan kalkmışa benzeyen çocuk, “ışığı” bekler.
Yoğun, renkli, anlatılamayacak kadar garip bir hayat başlamıştı ve korkunç bir hızla akıp gidiyordu. Bana, iyi yürekli, ama katı, acımasız gerçekliği yumuşatmaya kalkışmayan yetenekli bir sanatçının anlattığı bir masalı anımsatıyor. Bu "akıldan nasibini almamış aile"nin karanlık yaşamı öylesine çileli, öylesine acımasızlıklarla doluydu ki, geçmişi gözümde canlandırırken bazen ben bile bu yaşananlara inanmakta zorlanıyor, gerçeği görmezden gelme, hatta yadsıma ihtiyacı duyuyorum.
Ama gerçek, acıma duygusundan üstündür.
Aktörlük Sanatı, Sanat Kuramları, Görme Biçimleri
_Medeniyet, insanların ne kadar para kazandığıyla ya da kaç tane lüks arabaları olduğuyla ölçülmez. Medeniyetin para birimi Sanat’tır. Sanat aristokrattır ve sanatla uğraşan kimseler de yükselerek seçkinleşirler. Müzelerimizde ve kütüphanelerimizde korunan da sanatın ta kendisidir. Sanat Müzesi'ni ziyaret ettiğinizde göreceğiniz, insanların
Diyalektik *
_Spinoza: Anlamak, sevmenin başlangıcıdır.
_Leonardo da Vinci: Anlamadığın bir şeyi, ne sever ne de nefret edersin.
_Marki de Sade: İnsanın anlamadığı ve bilmediği bir şeyden hoşlanmaması kadar doğal bir şey olamaz.
_Gazali: Bir şeyi sevecek ya da düşman olacaksan, onu bilmen gerekir.
_Freud: Sevmek için anlamaya gerek yok çünkü insan duygusal
Yoğun, renkli, anlatılamayacak kadar garip bir hayat başlamıştı ve korkunç bir hızla akıp gidiyordu. Bana, iyi yürekli, ama katı, acımasız gerçekliği yumuşatmaya kalkışmayan yetenekli bir sanatçının anlattığı bir masalı anımsatıyor. Bu "akıldan nasibini almamış aile"nin karanlık yaşamı öylesine çileli, öylesine acımasızlıklarla doluydu ki, geçmişi gözümde canlandırırken bazen ben bile bu yaşananlara inanmakta zorlanıyor, gerçeği görmezden gelme, hatta yadsıma ihtiyacı duyuyorum.
Sayfa 15Kitabı okudu