Ben zaman zaman erkeklerin daha fazla acı çektiğini veya eğer bu açıdan görmek isterseniz,daha az direnme gücüne sahip olduklarını gördüm.Kadınlarsa her zaman suçsuz yere acı çekiyor,hem de ellerinden bi şey gelmediği için değil,gerçek anlamda acı çekiyorlar. Ve bu belki yine de ellerinden bir şey gelmeyişinden kaynaklanıyor.Ayrıca bu konularda kafa yormak da yararsız.Bu sanki cehennemdeki kazanlardan sadece bir tanesini parçalamaya çalışmak gibi;birincisi bu mümkün değil,olsa bile siz içinden çıkan en kızgın ateşle yanarken cehennem bütün ihtişamıyla varlığını sürdürür.
Papaz okulunda olduğu gibi her zaman aynı insanları görürsek onları yaşamımızın bir parçası saymaya başlarız. Yaşamımızın bir parçası saydıkça da onlar bizim yaşamımızı değiştirmeye kalkışırlar. Bizi görmek istedikleri gibi değilsek hoşnut olmazlar, canları sıkılır. Çünkü, efendim, herkes bizim nasıl yaşamamız gerektiğini elifi elifine bildiğine inanır.
Sayfa 32Kitabı okuyor
Tanımadığınız birine ağlamaktan daha saygın bir şey olamaz.
Sayfa 138Kitabı okuyor
İhmal ve boşluk
Bir çocuğun duygularına ve ihtiyaçlarına ebeveynleri tarafından önemsiz muamelesi yapılırsa, kendisinin kişisel bir parçası derinden reddedilmiş olur. Kişinin bu parçası odadaki fil gibidir. Hiç kimse onu görmek ya da ondan bir şeyler duymak istemez ancak yine de onun en çok olan parçasıdır. Bu çocukların pek çoğunun ailede adapte olabilmesi, iyi anlaşabilmesi ve büyüyebilmesinin tek yolu inkâra dahil olmak ve onların duygusal benliği hiç var olmamış gibi davranmaktır. İhmal edilmiş çocukların içlerinde; kendileri, kendilerine duydukları sevgi ve diğerleriyle duygusal bağ kurma yeteneğiyle ilgili boşluk hissiyle büyümüş olduğundan hiç şüphe yoktur.
Sayfa 92Kitabı okuyor
Ah be Hakkı Celis
Yalnız büyümek değil, ihtiyarladım bile, Seniha Abla, dedi. Siz çok gezdiniz, çok gördünüz. Fakat ben çok düşündüm, çok hissettim. O kadar ki, bütün fikirler, bütün hisler bana şimdi yavan geliyor. Siz bu bezginliğe vasıl oldunuz mu? Nerede? Her tarafınızdan arzu, emel, gençlik fışkırıyor, şimdi 'haydi!' deseler bir seneden beri yaptığınız seyahatleri aynı iştiha ile tekrar edebileceksiniz. Fakat, ben düşündüklerimi tekrar düşünmek, hissettiklerimi tekrar hissetmek istemeyeceğim. Seniha abla, bizi pişiren ıstıraptır; gezip görmek değildir. Sizden evvel kaç kişi Avrupa'ya gitti geldi. Bunların bazılarının kıyafetlerinde epeyce değişiklik gördüm, fakat ruhlarında ne değişti; bilmiyorum. Bunlar bize oradan, başlarında bir acayip sarhoşluk ve gözlerinde safiyane bir hayretle avdet ettiler. Seniha abla, siz de bunlardan biri misiniz?
Sayfa 164Kitabı okudu
Nefsimle bu savaşta
Gözyaşı şurubuyla
Kul aciz durumuyla
Şeytanı sevgi ile gafil görmek budur işte
Neylerim bu kademi o bahçeye varmadıkça
Ben pişmanım
Nefsim uslanmadıkça
Onun nankör gözü aşk ile ıslanmadıkça, yar, yar
Ammâ ne hazin ki, güzelliği görmek imtiyaz ve nasîbi dahi, bugünkü insanın kaybettiği mânevî hazîneler arasındadır.
kimseyi görmek istemiyorum.kimseyle konuşmak istemiyorum.
Seni görmek istiyordum kısacası. İnsan görmekle bile bazı şeylerin ağırlığına dayanabilir, avunabilir, hayal kurmaya devam edebilir. Sen anlamazsın tabii. Anlamak için bazı eksik yönleri olmalı insanın
Daha önceki mektuplarımda hep güzel şeylerden bahsetmiştim. Ama sizi gerçekten yanımda görmek istiyorsam, benim de size
kaybolduğum yerleri anlatmam gerekir.
"Biliyorum ki: herkesin karşısına hayatında bir kez de olsa gerçek sevgiyi ve değerli olduğunu hissettiren birileri çıkar mutlaka! Sadece, bunu görmek istememizdir önemli olan..."
Ulaşılmaz biri değilim ama engellerin aşılmaya çalışıldığını görmek güzel hissettiriyor. Konu benim izleme keyfim değil desem inanmazsınız ki haklısınız. İnancınıza saygılarımla. Selamün aleyküm.