Sevdiği kişinin sesine gizlenmiş hazineleri, yalnızca görmezden gelinenler, çirkin kadınlar, bahtsızlar, bilinmeyen âşıklar, utangaç kadın ve erkekler bilir.
Bursa Barosu Edebiyat Komisyonu ile okuduğumuz ve benim yeni tanıştığım bir yazar Yalçın Tosun, dolayısıyla okuduğum ilk kitabı. Mart ayı incelemesine yazar da katılacak ve değişik bir tecrübe olacak bizler için.
Öykü yazımında sıradanlığı aşmış birisi olarak gördüm yazarı. İnsan ilişkileri derinlemesine aktarılıyor ve bir yara bırakıyor okurda. Bu aktarım ise bir ergenin gözünden salt gerçekçi, farklı kimlik ve yönelimlerden kahramanların yaşantısının iç yüzü vasıtasıyla, toplumsal cinsiyet yaftalarını delip geçecek güçte bir anlatımla karşımıza çıkıyor. Aile ilişkileri ve fark edilmeyen çocuklar, görmezden gelinenler ve Üç Çingene’de olduğu gibi görünmek isteyenler satırları süslemiş. Farklı yazım tekniklerinin uygulandığı ve paragraflar arası geçişlerin yapıldığı Süpürge Satıcısı, Makaslar gibi öyküler de oldukça güzeldi. Genel anlamda beğendiğim bir kitap oldu. Herkese keyifli okumalar.
Mesafenin ŞiddetiYalçın Tosun · Yapı Kredi Yayınları · 2020363 okunma
Nihan Kaya’dan yine meydan okuyan bir kitap
“İmgeye hapsedilmiş her şey puttur. Kimseye onun putuna tapacağıma dair söz vermedim ben” diye başlıyor her şey.
Görmezden gelinenler, sesini duyuramayanlar, korunamayanlar için yazmış tüm satırlarını. Din, aile, cinsiyet ve cinsellik gibi tabulaştırılan her şey için haykırıyor adeta. Hacer’in,
Kitaptan önce Apartheid sisteminden söz etmek istiyorum.
Apartheid Rejimi ; Güney Afrika’da 1948'de Ulusal Parti’nin iktidara gelmesiyle " ırk ayrımına " resmî kimlik kazandıran bir rejimdir. 1948 - 1990 yıllarında politik rüzgarını estirerek birçok insanın ten rengi(siyahi) gerekçe gösterilerek çeşitli işkencelere uğramasına hayatını kaybetmesine ya da yurtlarından kovulmasına sebep olmuştur.
Bu kitap devletin yasama gücünü "sömürü ve baskı aracı" olarak işlevselleştirdiğini anlatmak üzere kurgulanmış, İmparatorluk diye anılan hayali ülke üzerinden Güney Afrika'nın kara kaderine beyaz ellerin parmak izlerini, resmi olarak(!) çıkaramasa da, edebi yolla belleklere kazımayı hedeflemiştir.
Bu anlamda çok etkileyici bir kitaptır.
Bazı insanlar haksız yere acı çektiğinde, derdim kendi kendime, "acılarına tanık olanların kaderi bunun utancını hissetmektir." Duygusuyla adaleti sorgulayan bir yargıcın günlüklerinden dinlediklerimiz, insan olarak ayrışmanın, ayrıştırıcı olmak için de insanlıktan çıkmanın portresini çizer.Barbar olarak nitelendirilen kesim aslında halkın yerlisi ve toprağın sahibi iken, sistemin zoruyla nasıl ötekileştirildiğine okuru da tanık eder.
Kitap iç monologlarla ilerlerken karakterlerin tüm yönleri taraf tutmaksızın işlenir burada insana dair her şey sorgulanır.Bireyin belleğinden sistemin ruhuna uzanan yolculuk esnasında görünenler ,cama ters açıdan yansıyanlar, anlam kazanamayanlar ya da görmezden gelinenler üzerine...ürpertici bir seyir.
Yazarın yalın üslubunun ruhunuzda karmaşa yaratacak bir güce dönüşeceğini de ekleyerek hâla okumamış olanlara tavsiye ederim.
Esen kalın
Yoksulluk, yoksunluk, dışlananlar, ezilenler, katledilenler, sömürülenler, görmezden gelinenler. Demirtaş iyi tanıyor anlattığı insanları ve koşulları. Seher de kaldığı yerden devam ediyor sanki içerde değil dışarda insanların içindeymiş gibi bizim gormedigimizi, duymadigimizi, konusmadigimizi yazmış.
Yoksulluk, yoksunluk, dışlananlar, ezilenler, katledilenler, sömürülenler, görmezden gelinenler. Demirtaş iyi tanıyor anlattığı insanları ve koşulları. Seher de kaldığı yerden devam ediyor sanki içerde değil dışarda insanların içindeymiş gibi bizim gormedigimizi, duymadigimizi, konusmadigimizi yazmış.
