nezaman gorsem icim burkuluyor. onca zaman gecmesine ragmen hala zaman zaman dusunurum kitapn kahramanlarini.. mubadeleyi kim kitap okumak istese ilk once bu kitabi tavsiye ederim hep
Nerede bir uçan kuş görsem aklıma ilk gelensin.
Hayat kısa
Kuşlar uçuyor...
Hatırlayamadığım bir kaynakta eşinin James Joyce'a "Neden insanların okuyacağı şeyler yazmıyorsun" diye çıkıştığını okumuştum. Kitabın bazı yerlerinde -karakter karmaşasıyla aşırı sıkı fıkı olduğumda- yengemize hak vermeden edemedim. Ulysses ne kadar ağır bir kitap da olsa Armağan Ekici'nin, çeviride oluşturduğu dil, onu gayet okunaklı kılmış. Önceki çeviriyi okumadığım için karşılaştıramam belki ama artık ne zaman bir kitabın çevirmen kısmında Armağan Ekici'nin adını görsem tereddüt etmeden okuyabileceğime eminim.
Bir kitabının ön sözün de diyor ki Sabahattin Ali: "şiir ve hikayelerimin arasında, yazmış olmaktan utanacağım kadar kötüleri olduğunu biliyorum. Bunların bir kısmının çocuk denecek bir yaşta yazılmış olmaları bence bir mazeret değildir; çünkü bu çeşit bir yazıyı her hangi bir imzanın üstünde görsem, sahibini ıslah olmaz bir zevksizlik ve tam bir istidatsızlıkla suçlandırmakta tereddüt göstermem."
Nezaketle şöyle bitiriyor yazarımız sözünü : "iyiyi kötüden ayırma külfetini okuyucuya bıraktığım için özür dilerim."
Ayrıca yazar yaşam pencersinden edebiyat dünyasına şiirle açılıyor.
Cumhuriyetin onuncu yılı münasebetiyle ceza evinden af ile tahliyesinden sonra bir daha şiire pek yanaşmıyor. dergilerde tek tük bir kaç dizesi var o kadar.
Hikaye, roman ve cevirilere yönelliyor.
Ancak, Sabahattin Ali okuyorsak eğer, kütüphanemizde bu kitap bulunması gerektiğine inanıyorum.
160 syf.
9/10 puan verdi
Şöyle güzel bir roman okusam..Tam da bunun içindir..Bazı cümleleri ,bazı sahneleri durup durup canlanır gözünüzün önünde yıllar geçse de...İnsan, Tuna Nehri'ni bir görsem diyor illa ki Panait İstrati'yi her okuduğunda.
Sensizlik denilen meret tıpkı hiç yüzmeyi bilmeyen birinin suya ilk girmesi gibi bir şey, boğulmamak için ne kadar çırpınsa da, su onu içine çeker.
Ve bende bu haldeyim. Ne zaman gözlerini görsem, sanki okyanusun derin sularında boğuluyorum. Ne kadar çırpınsam da, o gözlerin aklımdan çıkmıyor. İçinde ''Sen'' olan bir cümle ile savaşmaktan kurtulamıyorum.
Nasıl bir savaştır bu? Ortada sen yoksun, ama ben yokluğunla yarışıyorum.
Evet haklısın bu savaşın galibi sensin. Çünkü hiç yoksun, olsan da bir şey değiştirmez zaten. O gözlerine mağlup düşerim.
Ben beyaz bayrak atıyorum artık. Teslim oluyorum o güzel gözlerine ve gülüşüne.
Savaşsam da bir şey değişmeyecek zaten. Canı yanan, üzülen, kırılan, kırılmak mı? Paramparça olan taraf ben olacağım. Sensizlik denen meret ile savaşım bitti artık.
Namağlup sen kazandın.
Kaybettiğin tek şey sevmediğin birinin, o güzel aşk dolu sevgisi...
Üzülme... (Benim kadar sevilmeyeceksin)
Ahmet Balaban & Ömür Yarım
