Hep ağalık sisteminden nefret etmişimdir. Kim etmez ki zaten değil mi ? Herkesten, her şeyden üstün olmak ya da üstün olduğunu sanıp zulmetmek.
Tenekeyi okurken de hep nefret ettim; Murtaza ağadan, okçuoğlundan, patır patırdan ve halkın cesaretsizliğinden. :(
Zaman zaman kaymakama üzüldüm, acıdım; toyluğuna, inanmışlığına. Hüsnü beyin "oğlum, sen sen ol, görünüşe aldanma. İnsanlar ikiyüzlüdür." (Syf:23) Sözünü er geç anlamış olmasınaysa sevindim ve sonrasında gurur duydum.
Resul Efendi... Kendini ateşe atmadan, ateşi söndürmeye çalışan adam, kendi içinde mücadele veriyor. Hayatta çoğumuz böyle değil miyiz ? Ateşten korkuyoruz hep.
En çok mücadele verenlerde ateşe atlamaya cesareti olanlar, yanmayı göze alanlar; Zeyno ana, Memed Ali ve Kaymakam. Bu zafer onların zaferi.
Uzun lafın kısası kitabı çok sevdim. Yaşar Kemal ile daha yeni tanıştım maalesef ama bundan sonra arayı açmamayı düşünüyorum.