Bana şiiri sevdiren yazar,
Selâm olsun Atsız Ata'ya..
Okuduğum ilk şiir kitabı, ilk göz ağrım.
Atsız'dan okuduğum ilk eser, okuduğum anda kendimi sorguladım "Okumak için neden geç kaldım?" diye.
Her bir şiirini çok severek okudum yer yer hüzünle yer yer coşkuyla. Geri Gelen Mektup'ta sevgileye gönderilen mektubun okunmadan geri gönderilmesi anlatılmış, Afşın'a Ağıt şiirinde genç yaşta kaybettiği yeğeninin cenazesine giderken trende yazılmış, biraz araştırma yaparak bu iki şiir hakkında bunları öğrendim.
Şiirlerinde yalnızlık ve ölüm temaları sıkça işlenmiştir. Ona göre yalnızlık kaderdir, ölüm ise hayatın gerçeğidir.
Şiirlerinde lirik ve epik unsurları aynı anda bulabilirsiniz. Çoğunlukla milli veznimiz olan hece veznini kullanmıştır.
Dilini çok sert kullanmasına rağmen her dizesinde duygu yüklü kelimeler olduğunu göreceksiniz.
En çok sevdiğim şiiri Geri Gelen Mektup, hikayesini Ruh Adam kitabını yorumladığım postta anlattım. Her bir dizesi benim için çok kıymetli ve çok anlamlı.
"Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan,
Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse..."
Sevdiğim en güzel kısım ile yorumumu bitiriyorum. Her şeyi bir yana bırakıp okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum. Atsız'ın o muhteşem kalemi ile tanışmalısınız.
Gökbilge Hüseyin Nihal Atsız'ı saygıyla anıyorum.
Maral Atmaca
