Zamanın bir hicivcisinin dediği gibi, orada divaneler, servetin ve talihin göz bebeği; arifler ise ekmeğini kazanamayan birer zavallı idi. Orada hanımefendi, çok âşığı olan kadın, ev kadını da âşığı az olandı.
Sayfa 138 - Yurt Kitap YayınKitabı okudu
#18. Sarı Yelloz
" Hayat onun gözlerinden ibadet değil mi? Doğum, göz çevresindeki o koyu halka, ölümse göz bebeği... "
Sayfa 223 - Agapi yayınlarıKitabı okudu
Sue Gerhart, sevginin çocuk gelişimi etkisi üzerine, iki binli yıllara kadar yapılmış tüm araştırmaları gözden geçirerek yazdığı kitabında şunu soruyor: "Sevgi annenin,babanın günlük işlerinden fırsat bulup ara sıra çocuklarına göstermesi gereken lüks bir duygu ve davranış mı,yoksa bebeğin sağlıklı bir insan olarak büyümesi için elzem olan ruhsal bir gıda mı?" Daha sonra kitabının başında şöyle bir sonucu okurlarıyla paylaşıyor. "Çocuk gelişiminde sevgi vazgeçilmez bir ihtiyaçtır. Dokunuş,göz göze bakış,gülümseme,konuşma,kucaklama,sarılma çocuğun gelişiminde yeri doldurulamayacak sevgi ifadeleridir. Çocukluğunda doya doya sevilmiş,anne-baba sevgisine doymuş çocuk sakin,bilinçli,huzurlu,güleryüzlü,güvenen ve haline şükreden bir yetişkin oluyor."
İnsan, ne yaman bir yapı insan! Akıl gücüyle ne soylu bir varlık! Düşünme yetenekleri ne sonsuz! Duruşu, kımıldanışı ne anlamlı, ne güzel! Ne melekçe davranışları, ne Tanrıca kavrayışları var!
Evrenin göz bebeği insan, canlıların baş tacı! Ama benim için nedir insan, bu özü toz yaratık? İnsanın tadı yok benim için, kadının da yok...
Tanrıça
İhanet artık sadece içini kemiren bir fısıltı değildi. Sevmiş diye bağırıyordu sanki ağaçlar, sevmiş diyordu İmpera'nın kutsal dağı, sevmiş diyordu Tanrı Yıldızı'ndaki her şey!
Sevdiğinin kanıyla kızıla boyanmış ellerini kulaklarına kapatıp çığlıklar attı. Yer gök bu feryadı işitirken yıllar sonra vicdan azabı olup üzerine çökecek o sözleri söyledi.
"Bu kız bebeği lanetliyorum! Soyundan gelecek her kadının eli sevdiğinin kanıyla kirlensin! Dünya döndükçe her biri bu acımı tatsın"
Sayfa 286Kitabı okuyacak
https://youtu.be/UgbZPk6lAZs
Vâr eden’ in adıyla insanlığa inen Nûr
Bir gece yansıyınca kente Sibir dağından
Toprağı kirlerinden arındırır bir Yağmur
Kutlu bir zaferdir bu ebâbil dudağından
Rahmet vâdilerinden boşanır âb-ı hayat
En müstesna doğuşa hamiledir kâinat
Yıllardır boz bulanık suları yudumladım
Bir pelikan hüznüyle yürüdüm kumsalları
Yağmur, seni bekleyen
Sayfa 11Kitabı okudu
