Büyüklerim kaşlarını çattılar, söylenmeye başladılar:
"Senin için hiçbir şeyin değeri yok. Hayatımda hiçbir zaman taş bebeğim olmadı bebek diye ağlamaktan canım çıkardı. Şimdi güzel bir bebeğin oldu ve sen onu parçalıyorsun neyin var senin?"
Ateş püskürüyorlardı. Gözyaşları onların otoritelerinin soğukluğunu yok etme tehdidinde bulunuyordu. Yıllarca gerçekleşmemiş olan özlem duyguları seslerine yansıyordu. Kimsenin Noel için ne istediğimi sorduğunu anımsamıyordum ama.
Seni göz bebeğim gibi sevmekle ancak kendime iyilik ettim ben. O kadar yakından ilgilenip de seni olduğun gibi sevmemek elimde değildi,kusurlarınla falan.
"Ölüm başlangıçsa ve ölüm aynı zamanda bir sonsa, gerçek başlangıç nedir?
...
"Ölüm eceldir, bebeğim. Vedadır. Bir göz kırpıştır. Bir an varken sonra yok olmaktır."