Yanına gittiğimde nazikçe gülümserdi. Ama sanki kalbi hep uzaklarda bir yerdeydi. Onu her zaman görebildiğim halde, çok uzakta parlayan bir yıldız gibiydi.
“Evimin yakınında kocaman bir kiraz ağacı var. Bahar geldiğinde orada da çiçeklerin yaprakları saniyede beş santimetre hızla düşüyor. Keşke seninle birlikte bahar da gelseydi, ne güzel olurdu Takaki.”