hepsi yalanmış meğerse.
tuttuğum eller.
güvendiğim kalpler.
baktığım gözler.
aşık olduğun gülüşler.
ve koca bir yalanın içinde uyutulup durmuş koca bir aptal olan ben.
acınası hâldeydim.
Şiir- Çağdaş İnsan
Bir çığlık karışır havaya suya.
Bir kadın feryadına şahit kulaklar.
Sokaklar çok sırrı bağrında saklar.
Cinnet sarar şehri, ölümler veya.
Şehir uykusunda, duymaz sesleri
Kalpler nasır tutmuş akıllar tutsak.
Merhamet terketmiş,acımak yasak.
Çoktan defeylemiş insan hisleri.
Lambalar açıktır,sönmüş duygular.
Tanınmaz ve bilinmez burda kimseler.
Gözler muhabbetsiz, tutuşmaz eller.
Dinmek nedir bilmiyor dertler kaygılar.
Velhasıl insan var insanlık kayıp.
Suretler yabancı, yüzler yabancı.
Eski dostluklardan duyulmaz sancı.
Selamsız geçişler sayılmaz ayıp.
Bu çağın özeti bundan ibaret.
Tutulacak yeri kalmamış halde.
Maziyi anmadan geçmek hakaret.
Sohbetleri sahte,gülmeler dilde.
Gitmek istediğim yollar,
Dokunmak istediğim eller,
Sarılmak istediğim bedenler,
Öpmek istediğim kalpler,
Bakmak istedim gözler var...
Orada, uzaklarda...
Zaten hep uzaklarda...
Topraklar haşin, zaman ise soğuk ve karanlıktı. Kalpler sinsi ve beyhude, gözler uykulu, bedenler balçıklı ve hazin, eller ise çamurlu ve dermansızdı.
Her zaman parçalanacak kalpler olacak…
Pişmanlıkla dolu gözyaşları, acıyla ağırmış gözler, kayıp aşklar, birbirini arayan eller, unutulmuş rüyalar, yükselen sözler, cevaplanmamış sorular ve çıkış yolu olmayan yollar!
Ve her zaman ruh ikizleri olacak…
Karışık arkadaşlıklar, yarınsız hikayeler, sırtından vuran dostlar, umursamaz kardeşler, acı hatıralar ve acı veren düşünceler!
Ama her zaman gökyüzünde yıldızlar olacak…
Suç ortaklığı anlar, yarışan kalpler, birleşen parmaklar, sevgi dolu bakışlar, sonsuz ilişkiler, sevinç gözyaşları, büyülü gülümsemeler, midelerde pırıltılar, parlayan anılar, birleşen bedenler, yolumuzda melekler, her şeyden daha güçlü arkadaşlar, ebedi aşk ve mutluluk!
Ama her zaman aptallar da olacak…
Diğerlerinden daha çılgın, yüzünde bir gülümseme, iştahlı aptallar, umut dolu, sonuna kadar giden çılgın insanlar… tıpkı benim gibi!
Sayfa 76Kitabı okudu
Batı medeniyeti, dünyanın çocuklarına gözler kamaştıran parlak oyuncaklarla şifasız acılar ve iç yaraları getirdi. Hep birbirine düşman, hayata düşman, ruha düşman yaptığı çocuklarını bu oyuncaklarla avutmak istiyor. Kalpler ve vicdanlar acılarla kıvranırken eller ve gözler cicili bilgili parıltılı eşya ile oyalanmaya çalışılıyor.
Sayfa 161 - Dergah YayınlarıKitabı okudu
Yalanlar Ve Gerçekler
Hepsi yalanmış meğer.
Tuttuğum eller...
Güvendiğim kalpler...
Baktığım gözler...
Aşık olduğum gülüşler...
Koca bir yalanın içinde uyutulup durmuş koca bir aptaldan başka bir şey değildim. Acınası haldeydim.
Sayfa 472 - Güneşi Söndürmem Gerek - Emre GülKitabı okudu
Estağfirullah!..
Nuh (a.s.) kavmine, “Rabbinizden bağışlanma dileyin; O, çok bağışlayıcıdır. Bağışlanma dileyin ki üzerinizden bol bol yağmur indirsin. Mallar ve çocuklar vererek sizi desteklesin, size bahçeler versin ve sizin için ırmaklar akıtsın.” (Nuh,10-12) şeklinde seslenmişti.
Hz. Ömer’in (r.a.) yağmur duasına çıktığı zaman bu ayete işaret ederek sadece
Kalpler ve vicdanlar acılarla kıvranırken eller ve gözler cicili bicili parıltılı eşya ile oyalanmaya çalışılıyor.
Sayfa 161Kitabı okudu
Birini severiz… O olmadan yaşamımızın kalanı devam ettirmek zor gelir. O hep yanımızda yakınımızda yaşasa, her şeyin daha güzel olacağını sanırız. Gözler buluşur önce… Sonrasında kalpler ve eller… Dünya bir yana âşık olunan diğer yanadır. Dünya yansa sanki dokunmayacakmış gelir insana… Aradan biraz zaman geçer, siz deyin altı ay, ben diyeyim bir yıl… Derken rüya biter! Unutulan ötelenen dünya ve içindekiler geri gelmeye başlar.