“İnsanlar ne çok konuşur alınlarındaki kırışıklıklarla, dudaklarının kenarlarındaki kıvrımlarla, şişen genişleyen Şah Damarlarıyla , çöken Omuzları yada Dikleşen Omurgalarıyla… En çok da susuşlarıyla, bakışlarıyla. Gözler ne kadar gevezedir,insan ruhunun kapılarıdır onlar. O kapılardan içeri girmeyi bilenler Cenneti ve Cehennemi görürüler… Gözlerden girip çıkmayı da Çoçukken öğrendim ben..”
“GÖZLER GEVEZEDİR"
Bir zamanlar "Öyle bir geçer zamanki" diye bir dizi vardı. O dizide dinlemiş not etmiştim bu şiiri. "Gözler gevezedir" diyordu şiir. Sahiden de öyle değil midir? Neredeyse susan hiçbir göz yok; gözlerimiz gün içerisinde sürekli konuşup yargılıyor. Neler neler söylemiyor ki gözler. Sürekli kıyaslayan- tartan bu gözler biyolojik