İnsanlar ne çok konuşur.
Alınlarındaki kırışıklıklarla, Dudaklarının kenarlarındaki kıvrımlarla, Şişen,
genişleyen şah damarlarıyla,
Çöken omuzları ya da dikleşen omurgalarıyla.
En çok da susuşlarıyla, bakışlarıyla... Gözler, ne kadar da gevezedir. İnsan ruhunun kapılarıdır onlar. O kapılardan içeri girmeyi bilenler, Cenneti ve cehennemi görürler.
("Öyle Bir Geçer Zaman ki"dizisinden.)
"İnsanlar ne çok konuşur... Alınlarındaki kırışıklıklarla, dudaklarının kenarlarındaki kıvrımlarla, şişen genişleyen şah damarlarıyla, çöken omuzları ya da dikleşen omurgalarıyla en çok da susuşlarıyla, bakışlarıyla... Gözler ne kadar da gevezedir, insan ruhunun kapılarıdır onlar o kapılardan içeri girmeyi bilenler cenneti ve cehennemi görürler, gözlerden ruhlara girip çıkmayı daha çocukken öğrendim ben."
İnsanlar ne çok konuşur!Alınlarındaki kırışıklıklarla...Dudaklarının kenarlarındaki kıvrımlarla...Şişen,genişleyen şah damarlarıyla...Çöken omuzları ya da dikleşen omurgalarıyla...En çok da susuşlarıyla,bakışlarıyla...Gözler ne kadar da gevezedir!İnsan ruhunun kapılarıdır onlar.O kapılardan içeri girmeyi bilenler,cenneti ve cehennemi görürler.
Sayfa 186Kitabı okudu
