” – Ya aşk?
– Ah aşk! dedi Esmeralda, sesi titriyor, gözleri ışıldıyordu. İki sevgilinin bir bedende bir araya gelmesi. Bir melekte bütünleşen bir erkek ve bir kadın. Cennetin ta kendisi!”
Ulan kızın ne muhteşem gözleri var, diye geçirdim içimden.
Ardına baktı çaresiz bitap
Gözleri dolmaya ramak kalmışken,
Yedi boğum ipi boynuma asıp,
Terk ettim şehri.
Umut gitti ayaklarımın altından kayıp...
Bu şehirden gidiyorum
Gözleri kör olmuş kırlangıçlar gibi
Gururu yıkılmış soyatlar gibi
Bu şehirden gidiyorum.
İnsanlar taş gibi bana yabancı
Ağaçlar bensiz hüküm giyecek bulvarda
Bir tanbur bir yalnızlığı anlatıyorsa
O ışıksız pencereden
Ben onu duymuyor gibiyim
Bir ağaç ölüyorsa kapınızın önünde
Ben onu bile duymuyor gibiyim.
Bu şehirden gidiyorum
Gömerek geceyi içime
Sabahın hüznünü beklemeden
Gidiyorum bu şehirden.
Erdem Bayazıt
Çok Söyledin Ama... Işıltın Akılları ve Gözleri Köreltti NİÇE..
~
Hepiniz beni inkâr edene kadar size geri dönmeyeceğim.
~
Sayfa 93 - KORİDOR YAYINCILIK
