Bir Gece Çal Kapımı Ben Geldim de
Misafirinim de
Yağmurlarla Gel
Öyle Sağınak Sağınak
Düş Yüreğime
Bak Gözlerimin İçine Islak Islak
Sana Aşk Getirdim de
Muhabbet Getirdim de
Umut Getirdim de
Bir Gece Çat Kapı Çıkta Gel Öylesine
Dur Karşımda
Bir Tebessümle Özlemle Bak Gözlerimin içine
"Biliyorsun," dedim. "Onun sana da ihtiyacı var."
"Biliyorum," diye onayladı. "Ama dost olabilir miyiz bilmiyorum. Ondan çok değerli bir şey aldım." Gözlerimin içine bakıyordu ama öyle bir bakıyordu ki o değerli şeyin ne olduğunu açıkça söylüyordu.
Beni.
Arın'dan beni almıştı.
Sayfa 442Kitabı okudu
Mona Roza
Mona Roza, siyah güller, ak güller Geyvenin gülleri ve beyaz yatak Kanadı kırık kuş merhamet ister Ah, senin yüzünden kana batacak Mona Roza siyah güller, ak güller Ulur aya karşı kirli çakallar Ürkek ürkek bakar tavşanlar dağa Mona Roza, bugün bende bir hal var Yağmur iğri iğri düşer toprağa Ulur aya karşı kirli çakallar Açma pencereni perdeleri
Seninle tanıştığımız o akşamı hatırlıyor musun sevgilim?
Gözlerimin gözlerine ilk değdiği akşamı, sana hiç anlatmadım ama öyle ağırlaştı ki o an zaman.
Bir asır seni izleyebilirdim ve bir an için kaçırmazdım gözlerimi, öyle ısınmıştı ki avuçlarımın içi, sanki bütün varlığımı sana adamak için doğmuştum ve o an hissetmiştim.
Sonra sen bi anda gülümsedin, sana hiç söylemedim ama o akşam, o karanlık sen güldüğünde ışıl ışıl parlamıştı, bütün yıldızlar, ay, güneş hepsi senin teninden olmuşçasına, ışık oldu karanlığıma.
Sonra iki dudağının arasından dökülmüştü o kelimeler bi çırpıda;
“Merhaba, buralarda yenisin galiba?”
Hatırlıyor musun? güç bela, kekeleyip ben mi? demiştim.
Salaklığıma gülmüştün, sonra sen gül diye ben hep salak yaşadım.
Biliyorum, bir daha dönmeyeceksin, biliyorum gözlerimin içine bakıp yine öyle gülmeyeceksin.
Olsun sevgilim, ben her akşam buraya gelip sana ilk günümüzü anlatacağım.
Ameliyata girmeden önce, bana söz ver eğer uyanamazsam, yaşamaktan asla vazgeçmeyeceksin demiştin.
Sana söz vermiştim, biliyorum ama bir tek seninle nefes alabiliyordum, neden benden bu kadar zor bir şey istedin ki sevgilim.
Bütün bu evreni sırtlardım senin için ama şimdi bütün aşkların cesedini taşıyorum sanki.
Öyle ağır ki, altında ezildim.
Keşke bütün ömrüm senin olsaydı da, seni bir kez daha,
son bir kez gülerken görebilseydim.
Rüyalarıma yine gel olur mu?
Sensiz çok üşüyorum,
Lütfen gel sevgilim…
Normal bir zamanda konuşmayan bir adam karşıma geçmiş bana evi anlatıyor ve onu övüyordu. Bu beni fazlasıyla şaşırttı ama belli etmedim.
"Bakıyorum da sen bayağı sevmişsin bu evi." Uzunca bir nefes aldıktan sonra yanıtladı.
"Sevmemek mümkün değildi ki."
"Beni şaşırtıyorsun."
Sonunda gözlerini benden çekip önüne döndü.
"Ben de şaşkınım," deyince merakla sordum. "Niye bu kadar
sevdin o evi?" Islak bankta geriye doğru yaslandı ve bana bakmadan cevap verdi. "Çünkü hiç kimsede ve hiçbir şeyde olmayan bir özelliği var, yani varmış." Bu evi fazlasıyla merak etmeye başlamıştım.
"Neymiş o özellik?" diye sordum bir evin ne gibi bir özelliği olabileceğini düşünürken. Yiğit'in gözleri beni buldu ve tipki az önceki gibi gözlerimin içine bakıp iç çekerek konuştu.
"Hani böyle çok soğuk bir ortamdan aniden sıcacık bir yere geçersin, ateş yanıyordur, ateşin çıtır çıtır sesi geliyordur, işte o zaman içinde bir huzur oluşur ya? Öyle hissettirebiliyor." Söylediği şeyler Karşısında esaslı bir şaşkınlık yaşarken devam etti. "Ev yani, ev hissettiriyor," diye ekledi. "Ben çok merak ettim bu evi yalnız, nerede tam olarak?" Merakla sordum.
"Çok yakında."
Epsilon YayınlarıKitabı okudu
