Yok olmak için varız
Hani bazen yok olmak ister ya insan,
Hani bazen gözünün görmediği, kulağın duymadığı o anı ister ya,
Hani bazen uzaklara gitmek istersin, böyle kimsenin olmadığı, ıssız bir yer,
Kimsenin gitmek istemediği, görenlerin kaçacağı bir yer,
Tüm dertdaşların bir arada bulunduğu bir yer, ağladığın zaman kimse sana boş gözlerle bakmasın, hesap sormasın, rahat bıraksın,
Yüreğindeki ateşin sıcaklığından kaçsın,
Hani bazen sarılmak ister ya insan,
Hani tüm acılarını kusmak ister,
Yüreğindeki ateşin lav gibi ağzından akarken,
Yüreğinden ağzına kadar yakan sevdayı anlamayan...
Bazen yorulur insan,
Gerçek anlamda susmak ister,
Çıtı çıkmaz,
Sessizce oturmak ister,
Artık gözleri bir yere ilişip takılmasını istemez,
Yüzünde yalan tebessümle gezmek istemez,
İyim, hayatta üzülmek için hiç bir neden yok, sorun yok, her şey yolunda diyerek yalan konuşmak istemez,
Artık anlaşılmak ister,
Konuşmadan, anlatmadan anlaşmak ister,
Artık tüm benliğiyle geçmişini unutmak ve hayatı yaşamak ister,
Çünkü anlar artık duvarlar bile onu dinlemez...
Bugün ne oldu
...
Sisli bir hava ama birbirine günaydın demeyi ihmal etmeyen insanlar arasından geçiyorum. Nöbetçi değilim biraz ağırdan alıyorum yürümeyi işe giderken.
Bir anne çocuğunu ikna ediyor sana dokunur almayalım diye çikolatayı çantasına atıyor.
Mevsim kışa giriyor ama her yer rengarenk çiçekler dolu sisde bile farkediyor.
Kolumu tutuyor birden tanıdık konuşma engelli William güleç yüzü ile çay yaptım diyor. Gözlerle konuşmayı ondan öğrendim sanki çayı höpürdeterek içerken. Anlamsiz bi şekilde gelen üç'lü koltuk uykusu bastırdı birden nedense çay içerken.
Kısaca ne anlatmak ne de anlamak istiyorum tek istediğim var o da anlaşmak...
.
Kardeşten öte insanlar
İnsanın sevdikleriyle kardeşten öte insanlarla yan yana olmak beraber çay içip gülüşmek konuşmadan Gözlerle anlaşmak çok güzel bir duygu..
iyiki varlar beraber büyüdüğün dostların varmı?
((
Smy İslamoğlu))
Bizim toplumumuz dilimizin kıymetini hiç bilmiyor oysa bizim dilimiz kadar kıymetli hiç birşey yok. Türk dilimiz bize atalarımızdan kalan en büyük armağandır. İnsanlarla; konuşmak, anlaşmak, paylaşmak, savmek-sevilmek kadar önemli ne var şu hayatta dilimizi korumak ona bağlanmak işte bunlar bizim en büyük hazinemiz. Sadece dilimizden dökülen sözcükler bal tadında olmalı insanlara tatlı sözlelerle gülen gözlerle bakmalı onlara sevgimizi göstermeli işte bütün mesele bu...