Delirmenin bile içe siner kıvamda ele düşmediği bir süreçten geçiyoruz.
Herkes başkasının acısını kendi hakikatini sırtlanmaya tercih ediyor. Gözün, görme iddiasından utanmadığı , zihnin, şuursuzluğun kısık ateşine terk edildiği, aşkın, rüsvalıkla taçlandırıldığı,ancak korkunun sinirleri canlı tuttuğu, dostluğun, hüsrana gebe kaldığı... ve anlamak, sanki henüz bulunmamış bir dildeki tek sözcük...
insan; bütünü parçaya sığdırma
telaşında. Olmayanın suçu ne? İnsan, bütün başkalarındaki -kendinin-yollarını tüketti. Kendi olamayanlar kendilik durağına vardılar. Kalan insanlığımızın homurtusunun makamı an be an değişiyor. Kendini doğru okumak iddiasındaki insan hala kendi yerine zamanın anlamsız tanımına sığınmakta. Her yeni fikir yokluğun çelmesine takılıyor. Bütün denklemler kendine saldırıyor ilkin. Edebiyat kalan kırıntıları topluyor yerden. Tarih kimi isterse onu anlatıyor. Sanat kum akan bir çeşmeye döndü. Ressamlar fırçayla şiir yazıyor... Tebessüm ortak malımız ne de olsa, küfürle süsledikçe keskinleşiyor... insan her köşe başında ,yürütmediği aklın haksız yorgunluğuyla beklemekte ve his dediğin, güvenin taşıdığı dışkıdır artık...
Mehmet
Hidayet Allah'ın Elinde ise Dalalete gidenlerin suçu nedir?
Hidayet (iman), kulun iradesini kullanmasından sonra, Allah'ın o kulun kalbine koyduğu bir nurdur.
Hayır ve şerrin Allah’tan olması cihetiyle, insanları hidayete erdiren ve dalalete düşüren ancak Odur. İnsanlar birbirinin hidayet ve dalaletine sadece sebep olurlar. Hidayet ve dalaleti Cenab-ı Hakk'ın yaratmasını yanlış anlayan bazı
Kapkara mizah nedir deseydik...
Asiye tecavüzcülerden hamile kalmıştır. Bir devlet hastanesine başvur u r.Kadın müracaat memuru : Ne vardı?
Asiye: Şey, ben hamile kaldım da ...
Memur: Ee e , ne var bunda şekerim. Ne güzel işte ... Ben hamile kalabilmek için kaç se nedir tedavi görüyor u m, kaç se nedir uğraşıyorum senin haberin var mı?
Asiye: Şe y, yalnız benim durumum
Gözün Suçu
Gözler ancak bir başkasında unutulduğunda güzeldir...
İçin yok mu senin, içindeki karanlığa ulaşmaya
şiirin yok mu, bazen karanlık da merhamet bekler
bir gün içimize dökülür gözlerimizde tuttuğumuz ne varsa
için bir dağ gibi acıyıncaya dek gözlerini
uzaklara tut
başkasında unuttuğun gözlerinin yasını gözyaşlarınla tutma!
Sayfa 13 - Kırmızı Kedi Yayınları ~ "En çok 'yokluğu'yla tanıdığımız az 'insan'dan birine Ulus Baker'e"
Biz iki çocuktuk, şimdi çok eski
isimler gibi hatırda dursa da dile gelmeyen
şiirler gibi kimse anlamayacaktı zaten
bizim birbirimizden ne anladığımızı
Biz iki çocuktuk ve kelimeler
yeniydi, dilimizi yakıyordu,
büyüktü, çocuk ruhumuzu dağlıyordu
sokaktan nereye kaçsak
filmlere, kitaplara, evlere
gözün suçu hızla ağırlaşıyordu
Sayfa 81 - Metis yayınlarıKitabı okudu
