Akşam eve dönerken cebimdeki anahtarı çıkarıp kapı kilidine soktuğum an, o kısacık anda,anılar hücum edip şakaklarıma değince,bir hüzün kaplar içimi ve durup dururken bir şeylerin olmasını beklerim... o kısa boşlukta ki çektiğim Van Gogh ıstırabı'nı oldum olası kimeseye anlatamam...
Kilidi çevirip kapıyı itince, ilk olarak içeriden gelen müzik
Yeşim Akıncı'nın bu kitabını çok merak ederek hevesle almıştım. Kitabı okumak için her elime aldığımda sıkıldım. Önyargılı olmamak adına zorla da olsa devam ettim ama bitiremedim. Sürekleyici değil ve çok sıkıcıydı. Heyecanlandırmadı. Okudukça hevesim daha çok kırıldı.